سابقه و هدف: استافیلوکک طلایی مقاوم به متی سیلین(MRSA) از عوامل بیماری زای شایع بیمارستانی است که میزان شیوع آن در طی 3 دهه گذشته در سرتاسر جهان در حال افزایش می باشد. یکی از منابع مهم ایجاد عفونت و انتقال آن توسط کارکنان بیمارستانی است. این مطالعه Cross Sectional جهت تعیین فراوانی ناقلین استافیلوکک طلایی در بینی و تعیین طرح مقاومت آنتی بیوتیکی آن در کارکنان بیمارستان رازی قائم شهر در آبان ماه 82 انجام شد.
مواد و روش ها: نمونه ها از ناحیه قدامی بینی 100 نفر از کارکنان درمانی بیمارستان، توسط سوآپ پنبه ای استریل گرفته شد و پس از قرار دادن در لوله آزمایش حاوی آبگوشت برای شناسایی استافیلوکک طلایی و آنتی بیوگرام با معیار NCCLS به آزمایشگاه فرستاده شد.
یافته ها: در این مطالعه 36 درصد افراد، ناقل استافیلوکک طلایی در بینی بوده اند. از نظر شغلی 40 درصد پرستاران و 48 درصد خدمات آلوده بودند. هیچ رابطه ای بین سن، جنس و سال های خدمت با ناقلی وجود نداشته است. بیش ترین مقاومت، نسبت به اگزاسیلین (83 درصد) و کم ترین مقاومت، مربوط به کلرامفنیکل (2.8 درصد) بوده است. مقاومت به وانکومایسین(VRSA) در 2 مورد (5/5 درصد) دیده شد.
استنتاج: فراوانی ناقلین استافیلوکک طلایی در کارکنان درمانی مطالعه حاضر کم تر از آمارهای موجود (50 الی 90 درصد) و در حد شیوع جامعه بوده است (20 الی 40 درصد)، در حالی که مقاومت آنتی بیوتیکی بیش از سایر مطالعات بوده است. شیوع بالای MRSA در این مطالعه و مهم تر از آن یافتن VRSA حائز اهمیت بسیاری است و می تواند ناشی از مواجهه مداوم ارگانیسم های بیمارستانی با انواع آنتی بیوتیک ها باشد و باید ضمن شناخت عوامل زمینه ساز، اقدامات مناسب جهت کنترل آن اعمال گردد.