سابقه و هدف: با افزایش تعداد زنان یائسه، موضوع کیفیت زندگی آن‌ها مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش تغذیه به تنهایی و همراه با برنامه ورزشی برکیفیت زندگی زنان یائسه و قبل از یائسگی انجام گرفت. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی از اسفند 1391 تا خرداد 1392، 81 نفر از زنان متأهل سالم 45-60 ساله شهرستان کلیبر در شمال غرب ایران با روش بلوک ندی تصادفی به سه گروه 27 نفره تخصیص داده شدند. گروه اول آموزش تغذیه و گروه دوم آموزش تغذیه توأم با برنامه ورزشی دریافت نمودند. برای گروه کنترل مداخله انجام نگرفت. پرسشنامه کیفیت زندگی زنان یائسه (MENQOL) توسط مشارکت‌کنندگان قبل از مداخله، 8 و 12 هفته بعد از مداخله تکمیل گردید. از مدل خطی عمومی برای آنالیز داده‌ها استفاده شد. یافته ها: کیفیت زندگی درگروه ورزش و تغذیه در هفته 8 و 12 و در گروه تغذیه در هفته 12 به طور معنی‌داری بهبود یافت، به طوری که میانگین نمره کلی کیفیت زندگی در گروه ورزش و تغدیه قبل از مداخله از 5/59 به 1/40 در هفته 8 (5/8- تا 3/19- 95 درصد فاصله اطمینان، 9/13-:تفاوت میانگین) و 4/35 در هفته 12 (0/17- تا 3/27-، 1/22-) کاهش یافت و هم چنین در گروه تغدیه از 4/58 به 2/49 در هفته 8 (2/2 تا 2/10- ،4-) و 5/49 درهفته 12 (8/0- تا 8/11- ،3/6-) رسید. هیچ گونه اثرات جانبی ناشی از مداخله مشاهده نشد. استنتاج: انجام ورزش همراه با آموزش تغذیه در بهبود کیفیت زندگی زنان یائسه و قبل از یائسگی موثرتر از برنامه آموزش تغذیه می‌باشد.

واژه‌های کلیدی: یائسه، ورزش هوازی، کیفیت زندگی، تغذیه، آموزش

متن کامل [PDF 244 kb]   (2878 دریافت)