سابقه و هدف: افراد مبتلا به بیماری مزمن کبدی در معرض خطر بیماری شدیدتر و عوارض بیش تر با عفونت ویروس هپاتیت A می باشند. ازاین رو واکسیناسیون فعال این بیماران بر علیه عفونت فوق توصیه شده است. با توجه به قیمت زیاد واکسن، انتخاب بهترین روش واکسیناسیون نیازمند آگاهی از وضعیت سرواپیدمیولوژیکی عفونت A در بیماران فوق می باشد. هدف این مطالعه، تعیین مناسب ترین روش واکسیناسیون بر علیه عفونت هپاتیت A در بیماران تالاسمیک مبتلا به بیماری مزمن کبدی است.
مواد و روش ها: از میان بیماران تلاسمیک درمانگاه های هپاتیت و تالاسمی، بیماران مبتلا به هپاتیت ویروسی مزمن B , C و هموکروماتوز ثانویه (نمونه بافتی کبدی هماهنگ با هپاتیت مزمن، یا بیماران تلاسمیک با سابقه بیش تر از 10 طبیعی در دو نوبت به فاصله 3 ماه و بدون دلیل خاص) انتخاب شدند. پس از ثبت از مشخصات فردی و سابقه بیماری، نمونه سرمی بیماران، مورد سنجش سرولوژیکی anti- HAV IgG با روش ELISA با کیت anti-HAV IgG EiA قرار گرفت. افراد مستعد به عفونت ویروسی هپاتیت A با واکسن هپاتیت A واکسینه شدند. 8-4 هفته بعد از واکسیناسیون، مجددا مورد بررسی سرولوژیکی anti-HAV با روش فوق قرار گرفتند.
یافته ها: جمعا 240 بیمار وارد مطالعه شدند، 17.5 درصد آنان مبتلا به هپاتیت مزمن C، 82.5 درصد هموکروماتوزیس ثانویه، 1 بیمار (0.04 درصد) عفونت دوگانه هپاتیت C و B همزمان و یک بیمار (0.04 درصد) عفونت هپاتیت B و هموکروماتوزیس داشتند. 9.5 درصد بیماران به عفونت هپاتیت A حساس بودند که واکسینه شدند. 94.4 درصد آنان به واکسن، پاسخ مناسب دادند.
استنتاج: انجام واکسیوناسیون همگانی بیماران مبتلا به بیماری مزمن کبدی به دلیل شیوع بسیار بالای ایمنی طبیعی بر علیه هپاتیت A و عدم بروز موارد بیماری هپاتیت A حاد علامت دار طی 10 تا 15 سال گذشته مقرون به صرفه نمی باشد.