چکیده سابقه و هدف: انتروکوک‌های دارای مقاومت دارویی چندگانه، به عنوان پاتوژن‌های مهم بیمارستانی در حال افزایش می‌باشند. آگاهی از الگوی مقاومت ضد میکروبی در تدوین دستورالعمل‌های درمان عفونت‌های انتروکوکی ضروری می‌باشد. در این مطالعه مقاومت ضد میکروبی انتروکوک‌های ایزوله شده از بیمارستان‌های آموزشی شهر همدان مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: این تحقیق بر روی 242 سویه انتروکوک فکالیس و انتروکوک فاسیوم جدا شده از نمونه‌های بالینی بیماران بستری و سرپایی در بیمارستان‌های آموزشی شهر همدان در طی سال های 1393-1391 انجام گرفت. گونه‌های شناسایی شده به روش بیوشیمیایی، با استفاده از روش مولکولی PCR تایید شدند. الگوی مقاومت دارویی با استفاده از روش دیسک دیفیوژن انجام شد و حداقل غلظت مهارکنندگی (Minimum InhibitoryConcentration MIC:) آنتی‌بیوتیک‌های ونکومایسین و تیکوپلانین به روش Microdilution Broth انجام گرفت. یافته‌ها: ز 280 سویه انتروکوک، 175 سویه (5/62 درصد) به عنوان گونه انتروکوک فکالیس، 67 سویه (24 درصد) به عنوان گونه انتروکوک فاسیوم و 38 سویه (5/13 درصد) تا حد جنس انتروکوک شناسایی شدند. هیچ‌گونه مقاومتی نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های نیتروفورانتوئین و لینه زولید در بین سویه‌های انتروکوک فکالیس مشاهده نشد و تمامی سویه‌های انتروکوک فاسیوم به آنتی بیوتیک لینه زولید حساس بودند. میزان مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های آمپی‌سیلین، ونکومایسین، تیکوپلانین، اریترومایسین، سیپروفلوکساسین، نورفلوکساسین، جنتامایسین و نیتروفورانتوئین در سویه‌های انتروکوک فاسیوم بیش‌تر از سویه‌های انتروکوک فکالیس شناسایی شد. استنتاج: ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﺮاواﻧﯽ ﺑﺎﻻی ﺳﻮﯾﻪ‌ﻫﺎی اﻧﺘﺮوﮐﻮک ﻣﻘﺎوم ﺑﻪ وﻧﮑﻮﻣﺎﯾﺴﯿﻦ و هم‌چنین مقاومت در حال افزایش انتروکوک‌ها نسبت به اکثر آنتی‌بیوتیک‌های معمول، ﺿﺮورت ﮐﺎرﺑﺮد اﻗﺪاﻣﺎت ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ و ﭘﯿﺸﮕﯿﺮاﻧﻪ وﺟﻮد دارد. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺠﻮﯾﺰ ﻣﻨﺎﺳﺐ آﻧﺘﯽ‌بیوتیک، اﻧﺠﺎم آزﻣﻮن آﻧﺘﯽ‌ﺑﯿﻮﮔﺮام ﺑﺮای ﻫﺮ ﺑﯿﻤﺎر ﻗﺒﻞ از درﻣﺎن ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ‌ﮔﺮدد.

واژه‌های کلیدی: انتروکوک فکالیس، انتروکوک فاسیوم، مقاومت آنتی‌بیوتیکی، حداقل غلظت مهارکنندگی

متن کامل [PDF 300 kb]   (2601 دریافت)