سابقه و هدف: استرس بی‌حرکتی مزمن سبب تولید رادیکال‌های آزاد و القاء استرس اکسیداتیو می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر ژل رویال به عنوان آنتی‌اکسیدان بر کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از استرس بی حرکتی مزمن در کبد موش سوری نر است. مواد و روش‌ها: در این تحقیق 30 رأس موش سوری نر به طور تصادفی به 5 گروه 6 تایی شامل 1- گروه شاهد 2- گروهی که به مدت 40 روز، روزانه 2 ساعت تحت استرس بی‌حرکتی قرار گرفتند 3 و4 و 5- گروه‌هایی که علاوه بر استرس بی‌حرکتی، روزانه ژل رویال را به ترتیب در دوزهای 50 ، 100 و 200mg /kg/day به صورت خوراکی (گاواژ) به مدت 40 روز دریافت کردند، تقسیم شدند. در پایان دوره، خون تمامی موش ها جهت آنالیز بیوشیمیایی گرفته شد و سپس بافت کبدی آن‌ها جهت مطالعات بافتی و بررسی پراکسیداسیون لیپیدی برداشته شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و توکی در نرم افزار SPSS تحلیل شدند. یافته‌ها: در موش‌های دریافت کننده استرس بی حرکتی و ژل رویال، به خصوص در دوز mg/kg 100 پراکسیداسیون لیپیدی و سطوح آنزیم‌های کبدی (ALT و AST) به طور معنی‌داری نسبت به گروه استرس کاهش یافت. در آسیب‌شناسی بافتی، ژل رویال در دوزهای mg/kg 100 و50 آسیب‌های بافتی ناشی از استرس بی‌حرکتی را بهبود بخشید اما در دوز mg/kg 200 نتوانست زیاد موثر باشد. استنتاج: نتایج به دست آمده حاکی از این امر است که تجویز ژل رویال با دوز mg/kg 100 باعث بهبود آسیب کبدی ناشی از استرس بی‌حرکتی مزمن می‌شود.

واژه‌های کلیدی: استرس بی‌حرکتی مزمن، ژل رویال، کبد، موش سوری نر

متن کامل [PDF 294 kb]   (2934 دریافت)