زمینه و هدف: داربست‌های کامپوزیتی ساخته شده از پلیمرها و سرامیک‌های زیست فعال، به دلیل اینکه استخوان طبیعی ترکیبی از پلیمر و آپاتیت زیستی است، کاربرد وسیعی در مطالعات مهندسی بافت استخوان پیدا کرده‌اند. در این مطالعه، با استفاده از پلی- آل- لاکتیک اسید (PLLA) و هیدروکسی آپاتیت (HA)، که به بخش معدنی استخوان انسان شباهت دارد، نانو داربست کامپوزیتی سه بعدی به روش الکتروریسی تهیه و رفتار سلول‌های بنیادی مزانشیمی بند ناف انسانی روی آن‌ها بررسی شد. هدف از انجام این پژوهش ساخت و توسعه داربستی مناسب و زیست فعال برای کاربرد در مهندسی بافت استخوان است. مواد و روش‌ها: در مطالعه حاضر سلول‌های بنیادی مزانشیمی از بند ناف انسانی جداسازی شد و برای تأیید بنیادینگی سلول‌ها آنالیز فلوسایتومتری صورت گرفت. سپس سلول‌ها بر روی نانوداربست‌های پلیمری PLLA و کامپوزیت PLLA/ HA(10%) کشت داده شدند. زیست سازگاری داربست‌ها به‌وسیله سنجش 3-[4,5-dimethylthialzol-2-yl]-2,5-diphenyltetrazolium bromide)MTT) مورد بررسی قرار گرفت. موفولوژی و نحوه اتصال سلول بر سطح هر دو نوع داربست به‌وسیله تصاویر میکروسکوپ الکترونی مورد مطالعه قرار گرفتند و در نهایت برای بررسی توان تمایزی سلول‌ها در سطح داربست‌ها، از محیط تمایزی استئوژنی به مدت 21 روز استفاده و روند تمایز طی روزهای 21 ،14 ،7 با رنگ‌آمیزی آلیزارین قرمز و ون کوسا بررسی شد. یافته‌ها: تصاویر میکروسکوپ الکترونی نگاره نشان‌دهنده خصوصیات سطحی مناسب در هر دو داربست بود و سلول‌ها نه تنها توانایی اتصال و تکثیر مناسب‌تری را روی نانوکامپوزیت داشتند، بلکه به لحاظ ریخت‌شناسی نیز از شرایط طبیعی برخوردار بودند. مقایسه نتایج رنگ‌آمیزی بیانگر میزان بالای تمایز در داربست کامپوزیت نسبت به داربست تنها و نمونه‌های سلولی بود. نتیجه‌گیری: برای ترمیم و بازسازی بافت استخوان داربست زیست فعال کامپوزیتی PLLA/HAدر مقایسه با داربست PLLA خالص، داربست مناسب‌تری است.