سابقه و اهداف: مطالعه جنین های مرحله قبل از لانه گزینی بدلیل اهمیت کشت و انتخاب آنها برای انتقال به رحم در درمان ناباروری و نیز در تکثیر حیوانات اهلی، مطالعه ای مهم قلمداد می شود. با مقایسه کمی جنینهای (In vitro) و (In vivo) احتمالا می توان به معیارهای مرفولوژیک دقیق تری جهت انتخاب جنین های با کیفیت بهتر دست یافت.
مواد و روش ها: جنین ها از موشهای NMRI پس از تحریک تخمدانی بدست آمدند. جنین های مراحل 1، 2، 4 و 8 سلولی، مرولا و بلاستوسیست به ترتیب در ساعات 18، 36، 52، 60، 72 و 96 بعد از تزریق hCG از بدن حیوانات حامله خارج شده و با جنین های همان مرحله که در In vitroرشد کرده بودند، مقایسه شدند. قطر خارجی و داخلی جنین، قطر پرده شفاف و تعداد بلاستومرهای بلاستوسیست کامل، شاخص های کمی مورد مطالعه در این تحقیق بودند.
یافته ها: قطر خارجی، قطر داخلی و قطر پرده شفاف در اووسیت و زیگوت موش به ترتیب 99.9، 75.4 و 4.9 میکرومتر بوده است. این اندازه ها تا مرحله بلاستوسیست اولیه (Early blastocyst) در هر دو گروه In vitro و In vivoبدون تغییر معنی دار بوده است. اما در مرحله بلاستوسیست کامل اندازه جنین نسبت به مراحل قبل بطور معنی داری بزرگتر (P<0.05) و قطر پرده شفاف بطور معنی داری کمتر شده است (P<0.05). این تفاوت در هر دو گروه In vitro و In vivoنسبت به مراحل قبل وجود داشت. همچنین اندازه بلاستوسیست کامل در گروه In vivo (116.5 میکرومتر) بطور معنی داری از بلاستوسیست کامل In vitro (104.3 میکرومتر) بزرگتر بوده است (P<0.05). تعداد بلاستومرها در گروه In vivo در مقایسه با گروه In vitro بطور معنی دار بیشتر بوده است (P<0.05). جنین ها در In vitro بطور متوسط در ساعت 110 بعد از تزریق hCG به مرحله بلاستوسیت کامل رسیدند در حالی که این زمان در In vivoحدود ساعت 96 بوده است.
استنتاج: بر اساس یافته های این مطالعه می توان گفت که تا قبل از مرحله بلاستوسیست نمی توان با معیار قطر جنین و قطر پرده شفاف کیفیت جنین ها را تعیین کرد ولی در مرحله بلاستوسیست قطر جنین و تعداد بلاستومرها احتمالا می تواند تعیین کننده کیفیت جنین باشد. همچنین سرعت تقسیم جنین و زمان رسیدن به مرحله بلاستوسییت نیز می تواند مهم باشد.