سابقه و هدف: فاصله گذاری مناسب بین موالیداز عوامل موثر سلامت مادران و کودکان می باشد. این مطالعه به منظور تعیین الگوی فاصله گذاری بین موالید و برخی عوامل مرتبط با آن در مادران چندم زای شهرستان بابل انجام گردید.
مواد و روش ها: این بررسی به صورت مقطعی بر روی نمونه 500 نفر از مادران چندم زای مراجعه کننده به زایشگاههای دولتی و خصوصی و نیز مادران چندم زا دارای کودک زیر 6 سال و مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهری بابل در سال 1386 انجام گرفت. اطلاعات دموگرافیک و مشخصه های باروری مادران از طریق مصاحبه توسط پرسشنامه مدون جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون کای دو و مدل رگرسیونی لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: میانگین و انحراف معیار فاصله بین تولدها 61±25.7 ماه بود. تنها در 3.8 درصد مادران فاصله تولد کمتر از 2 سال مشاهده گردید و بر عکس در بیشتر از ربع مادران (28 درصد) فاصله گذاری بیش از 6 سال بوده است. اکثریت مادران (76.8 درصد) در سن 34-20 سال قرار داشتند. با وجود این سن 35 سال یا بالاتر در 22.4 درصد موارد مشاهده گردید در حالیکه سن کمتر از 20 سال تنها در 0.8 درصد موارد وجود داشت. از بین متغیرهای مورد بررسی، سن مادر، تعداد زایمان، دوره شیردهی در زایمان قبلی، جنس فرزند قبلی، نوع روش جلوگیری از بارداری و وضعیت زایمان قبلی (مرده زا / زنده زا)، مرگ و میر زیر یکسال و نحوه مراجعه مادران به کلینیک تنظیم خانواده با فاصله بین موالید ارتباط معنی دار نشان داد (P<0.05).
نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد که سن مادر، تعداد زایمان ها، دوره شیردهی، مرده زایی، مرگ و میر زیر یکسال و نحوه مراجعه به کلینیک تنظیم خانواده و استفاده از روش های نوین از عوامل مرتبط با فاصله گذاری تولد ها می باشد. گرچه فاصله گذاری تولدها در اکثریت مادران در محدوده توصیه شده وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی قرار دارد. با توجه به افزایش سن مادر در موارد فاصله گذاری طولانی بین موالید و با ملاحظه به اینکه در این مطالعه نیز حدود ربع موارد خانم ها در سن بارداری بالاتر از 35 سال که جزء موارد حاملگی پرخطر محسوب می شوند، قرار دارند. لزوم بازنگری در برنامه آموزشی مدون جهت جلوگیری از افزایش بی رویه فاصله بین موالید در حد نامطلوب بالاتر از 6 سال که منجر به افزایش سن مادر در بارداری های بعدی می شود توصیه می گردد.