سابقه و هدف: در شرایط ایسکمیک شیفت سوبسترا تا حدی از اسیدهای چرب به سمت متابولیسم گلوکز رخ می‌دهد که اثر مفید آن کاهش مصرف اکسیژن است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر محلول گلوکز، انسولین و پتاسیم (GIK) در بیماران دچار آنژین ناپایدار پرخطر انجام شده است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت پایلوت کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 41 بیمار با تشخیص آنژین ناپایدار پرخطر که طی 12 ساعت ابتدایی شروع علایم به اورژانس مراجعه کرده بودند، انجام شد. به صورت تصادفی20 نفر تحت درمان با محلول GIK با 21 مورد کنترل مقایسه شدند. داده‌های اولیه بیماران، تروپونین و الکتروکاردیوگرام (ECG) ابتدای ورود و 24 ساعت بعد و میزان مرگ و میر 30 روزه بیماران ثبت شد. یافته‌ها: میانگین سنی کل بیماران 13/12±46/61 سال بود که 21 نفر آنان را مردان (2/51 درصد) تشکیل می‌دادند. بین سن، جنس، سابقه بیماری زمینه‌ای و داده‌های آزمایشگاهی دو گروه در ابتدای مطالعه اختلاف آماری معناداری وجود نداشت (05/0p>). تغییرات ECG در 9 بیمار گروه GIK (50 درصد) و 7 بیمار گروه کنترل (3/33 درصد) مطلوب بود (55/0= p). میانگین تغییر سطح تروپونین در گروه GIK برابر 03/2±01/1 و در گروه کنترل 40/4±87/1 بود (43/0= p). در مطالعه حاضر هیچ مرگی در دو گروه مورد مطالعه در پی‌گیری کوتاه مدت بیماران (30 روز بعد MI) مشاهده نشد. استنتاج: محلول با دوز بالای GIK در مقایسه با درمان استاندارد در تغییرات ECG، سطح تروپونین و مرگ و میر یک ماهه پس از درمان تفاوت آماری معنی‌داری با هم ندارند.

واژه‌های کلیدی: محلول گلوکز انسولین پتاسیم، آنژین ناپایدار، آسیب میوکارد

متن کامل [PDF 217 kb]   (3485 دریافت)