دوره 19، شماره 71 - ( مرداد و شهریور 1388 )                   جلد 19 شماره 71 صفحات 43-33 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Shokohi T, Hajheidari Z, Haghani E, Khalilian A, Aghili S, Miahi S. The study of 101 cases of onychomycosis and associate factors in patients referred to Boali Sina Hospital and Toba dermatology outpatient clinics in Sari. J Mazandaran Univ Med Sci 2009; 19 (71) :33-43
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-562-fa.html
شکوهی طاهره، حاج حیدری زهره، حقانی ایمان، خلیلیان علیرضا، عقیلی سیدرضا، میاهی صباح. بررسی 101 مورد اونیکومایکوزیس و عوامل مرتبط با آن در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان بوعلی سینا و کلینیک تخصصی طوبی ساری. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1388; 19 (71) :33-43

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-562-fa.html


چکیده:   (13915 مشاهده)
سابقه و هدف: اونیکومایکوزیس، عفونت قارچی ناخن است که توسط گونه های متفاوتی از قارچ ها شامل درماتوفیت ها، مخمرها و کپک های غیر درماتوفیتی ایجاد می شود. این بیماری در حدود 30 درصد عفونت های قارچی پوست را تشکیل می دهد. هدف این مطالعه بررسی فراوانی اونیکومایکوزیس و عوامل مرتبط با آن در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان بوعلی سینا و کلینیک طوبی شهر ساری وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود.
مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی - مقطعی، 101 نمونه ناخن جمع آوری شده طی 14 ماه با آزمایش مستقیم میکروسکوپی و کشت مورد ارزیابی قرارگرفتند. در آزمایش مستقیم، نمونه ها با سه روش: 1- هیدروکسید پتاسیم 20درصد (KOH)، 2- رنگ آمیزی کالکوفلورسفید (CFW) 3- (KOH treated nail clipping+PAS):KONCPA مورد ارزیـابی قرار گرفتند. در روش کشت، نمونه ها روی سابورو دکستروز آگار حاوی کلرآمفینیکل(SC) و سابورو دکستروز آگار حاوی کلرآمفینیکل و سیکلوهگزامید (SCC) کشت داده شدند.
یافته ها: در این مطالعه 79 بیمار زن (78 درصد) و بقیه مرد بودند (22 درصد). عوامل مخمری شایعترین عوامل مسبب اونیکومایکوزیس بودند که در اکثر موارد از ناخن دست جدا شدند. شایعترین گونه های مخمری کاندیدا آلبیکنس و کروزه ای بودند. عوامل قارچی رشته ای غیر درماتوفیتی در (24 درصد) موارد و بخصوص از ناخن پا جدا شدند که در بین این عوامل آسپرژیلوس ترئوس بیشترین میزان شیوع را دارا بود. درماتوفیت ها در 7 درصد موارد و به ویژه از ناخن پا جدا شدند که در بین آنها ترایکوفایتون منتاگروفایتیس گونه غالب بود. قارچ های رشته ای ناشناخته در 19 درصد موارد و عفونت mixed در 20 درصد موارد دیده شدند. بیشترین میزان فراوانی اونیکومایکوزیس در بیماران در محدوده سنی 30-49 سال دیده شد. شــایعترین فرم کلینیکی (تهـاجمی)، فرم DLSO (88 درصد) بود و پس از آن به ترتیب WSO (5 درصد)، PSO (5 درصد)، TDO (1 درصد) و DLSO+PSO (1 درصد) قرار گرفتند.
استنتاج: این تحقیق نشان داد که اونیکومایکوزیس شـــایعترین عارضه در بیمارانی است که از اختلالات ناخنی رنج می برند. در این منطقه عوامل مخمری و شبه مخمری نسبت به سایر عوامل قارچی نقش بیشتری را در ایجاد این عفونت ایفا نمودند. ابتلا در زنان به دلیل تماس بیشتر با رطوبت و مواد شوینده، بیشتر است.
متن کامل [PDF 328 kb]   (4869 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb