سابقه و هدف: دیابت شایع‌ترین بیماری متابولیک در دنیا است. مهم‌ترین عامل کنترل این بیماری رفتارهای خودمراقبتی است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر متغیرهای طول مدت ابتلا به دیابت، چاقی مرکزی و دانش دیابتی بر رفتارهای خودمراقبتی بوده است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی بوده که در آن 500 بیمار دیابتی از بین 752 بیمار تحت پوشش خانه‎های بهداشت مرکز بهداشت شهرستان آبیک در سال 1393 با استفاده از نمونه‎گیری تصادفی طبقه‌بندی شده انتخاب شدند. ابزار گردآوری، پرسش نامه‎های اطلاعات دموگرافیکی، خودمراقبتی و دانش دیابتی بود. از آزمون‎های2χ، تی مستقل و ANOVA جهت بررسی رابطه بین مشخصات دموگرافیک و خودمراقبتی استفاده شد. رگرسیون چندگانه نیز برای پیش‌گویی عوامل موثر بر خودمراقبتی مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: از ۵۰۰ بیمار منتخب ۴۶۴ نفر در مطالعه شرکت کردند (میزان پاسخ‌گویی 8/92 درصد). میانگین و انحراف معیار نمره خودمراقبتی در بیماران دیابتیک 15/1±77/3 بود. خودمراقبتی با طول مدت ابتلا به دیابت (013/0= p)، نوع رژیم درمانی (035/0= p) و چاقی شکمی (046/0= p) ارتباط معنی‎داری داشت. دانش دیابتی (123/0-= B) پس از طول مدت ابتلا به دیابت (170/0= B)، قوی‎ترین عامل پیش‎گویی کننده در رفتار خودمراقبتی بود. استنتاج: علاوه بر عوامل دموگرافیک تاثیرگذار نقش عواملی نظیر دانش دیابتی را در ارتقاء رفتارهای خودمراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم نمی‌توان نادیده گرفت. با توجه به نتایج این مطالعه لازم است به اهمیت ارتقاء دانش دیابتی توسط بهورزان و پزشکان تاکید گردد.

واژه‌های کلیدی: دیابت نوع دوم، رفتارخودمراقبتی، دانش دیابتی

متن کامل [PDF 238 kb]   (5279 دریافت)