سابقه و هدف: در ایران تاکنون تحلیل مکانی مرگ‌های بیمارستانی ناشی از سکته قلبی انجام نشده است. این مطالعه با هدف تعیین الگوی توزیع جغرافیایی و تحلیل مکانی مرگ‌های بیمارستانی ناشی از سکته قلبی در ایران انجام شده است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه آینده‌نگر و مبتنی بر بیمارستان است. در این پژوهش از اطلاعات مرگ و میر ناشی از سکته قلبی سامانه ملی ثبت سکته‌های قلبی کل کشور در سال 1392 استفاده شد. برای تحلیل مکانی مرگ‌ها ازضریب خودهمبستگی مکانی و آماره‌های LISA و Global Moran's I و Getis-Ord و برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار Stata و ArcGIS9.3 استفاده شد. یافته‌ها: در طی یک سال مورد بررسی، 20750 نفر به علت سکته قلبی در بیمارستان‌های ایران بستری شدند. از میان بیماران بستری شده 2511 بیمار (1/12درصد) فوت نموده بودند. میانگین و انحراف معیار سن رخداد مرگ 2/15 ± 2/65 سال بود. بروز مرگ بیمارستانی ناشی از سکته قلبی در ایران از الگوی خاصی تبعیت نکرده و الگوی بروز مرگ‌ها به صورت تصادفی بود (126/0 p= ، 141/0 Moran's Index:). بالاترین میزان بروز استانداردشده مرگ و میر بیمارستانی سکته قلبی در یک صدهزارنفر جمعیت در استان اردبیل(31)، خراسان شمالی (7/23)، یزد (2/20)، آذربایجان غربی (1/19) و خوزستان (4/18) بود. کم‌ترین میزان بروز مرگ بیمارستانی سکته قلبی در استان‌های سیستان و بلوچستان و خراسان جنوبی بود. استنتاج: این مطالعه ضمن گزارش میزان بروز مرگ‌های بیمارستانی سکته قلبی در استان‌های ایران، از فرضیه تصادفی بودن الگوی بروز مرگ‌های بیمارستانی سکته قلبی در ایران حمایت می‌کند.

واژه‌های کلیدی: سکته قلبی، مرگ و میر، تحلیل مکانی، توزیع جغرافیایی، سیستم اطلاعات جغرافیایی

متن کامل [PDF 231 kb]   (2938 دریافت)