سابقه و هدف: فاضلاب‌ها مهم‌ترین منابع ورود آنتی‌بیوتیک‌ها به محیط‌های آبی هستند و فرآیندهای متداول تصفیه فاضلاب نمی‌توانند این میکروآلاینده‌ها و باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک ها را حذف کنند. هدف این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی در باکتری‌های جدا شده از فاضلاب تصفیه نشده و پساب خروجی تصفیه خانه فاضلاب شهری تبریز بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی علاوه بر شمارش انواع باکتری‌ها در فاضلاب خام و پساب خروجی تصفیه خانه فاضلاب شهری با استفاده از محیط کشت‌های اختصاصی، کیت‌های API E20 و تست‌های بیوشیمیایی، باکتری‌های مختلف از جمله آنتروباکتریاسه‌ها، استافیلوکوک‌ها، باسیلوس‌ها و سودوموناس‌ها شناسایی گردید. تست حساسیت باکتری‌ها به آنتی‌بیوتیک‌ها با تکنیک استاندارد انتشار دیسک کربی- بوئر تعیین شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که راندمان تصفیه خانه در کاهش کلیفرم‌ها از یک لگاریتم هم کم‌تر است. تفاوت در تعداد کلنی‌ها در فاضلاب ورودی و پساب خروجی به جزء برای استافیلوکوک‌ها معنی‌دار نبود. در فاضلاب ورودی، آئروموناس‌ها و در پساب خروجی، استافیلوکوک‌ها بیش‌ترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. به طور کلی انتروباکترها نسبت به سایر باکتری‌ها دارای حساسیت بیش‌تری بودند. میزان مقاومت در آنتی‌بیوتیک‌های گروه پنی‌سیلین بالاتر از سایر آنتی‌بیوتیک‌ها بود. مقاومت به چهار آنتی بیوتیک سفالکسین، آمپی‌سیلین، متی‌سیلین و آموکسی‌سیلین بین 60 الی 100 درصد به دست آمد. میزان مقاومت در تمامی گونه‌ها در پساب نسبت به فاضلاب ورودی افزایش یافته بود. استنتاج: میزان باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک ها و رشد و بقاء آن‌ها در تصفیه‌خانه‌های فاضلاب شهری افزایش می‌یابد و فرآیندهای متداول تصفیه فاضلاب کارآیی چندانی در حذف این باکتری‌ها ندارند.

واژه‌های کلیدی: : فاضلاب، آنتی بیوتیک، مقاومت باکتریایی، تصفیه خانه فاضلاب

متن کامل [PDF 423 kb]   (2504 دریافت)