سابقه و هدف: تشخیص بیماری هیرشپرونگ در دوره نوزادی یکی از مهمترین مشکلات جراحان اطفال می باشد و عدم درمان آن با عوارض زیادی همراه است که تشخیص زودرس این بیماری در سنین پایین تر با توجه به یافته های بالینی و رادیولوژیک از بروز عوارض در بیماران می کاهد. هدف این مطالعه بررسی یافته های رادیوگرافی ساده شکم و باریوم انما در نوزادان مبتلا بود.
مواد و روش ها: این تحقیق طی سال های 86 و 87 بر روی 27 نوزاد ارجاع شده به مرکز آموزشی- درمانی بوعلی سینا ساری که بر اساس شواهد بالینی، برای اولین بار هیرشپرونگ برای آنان مطرح شده بود و اندیکاسیون انجام رادیوگرافی ساده شکم و باریوم انما داشتند، انجام شد و در انتها برای تمام آنها بیوپسی رکتال صورت گرفت. در همه موارد یافته های رادیوگرافی و باریم انما توسط یک رادیولوژیست ثابت رویت شد و در هر کلیشه وجود نمای مضرس جدار کولون، اتساع کولون، عدم وجود گاز در رکتوم، اتساع روده باریک، نمای کف صابون و motteling در ناحیه ربع تحتانی راست شکم، تاخیر دفع باریم، اندکس رکتوسیگمویید و وجود یا فقدان TZ(Transition Zone) بررسی گردید.
یافته ها: یافته های رادیوگرافی ساده شکم در بیماران شامل اتساع کولون و 82/59) TZ درصد)، عدم گاز در رکتوم (15/48 درصد)، روده باریک (41/7 درصد)، اتساع و نمای کف صابون (7/3 درصد) و اتساع و motteling ناحیه ربع تحتانی راست شکم (7/3 درصد) و یافته های باریوم انما در نوزادان مورد مطالعه شامل اتساع لوپ ها (3/70 درصد)، تاخیر در دفع باریوم(59.2درصد)،TZ (55.5درصد)، آمیخته شدن مدفوع با باریوم (2/22 درصد)، میکروکولون (4/7 درصد) و نمای مضرس جدار کولون (7/3 درصد) بود.
استنتاج: وجود TZ در رادیوگرافی ساده شکم در بیمارانی که کنتراست انما در آنان بی نتیجه بوده است، در تشخیص بیماری مؤثر و مفید بود.