سابقه و هدف: دیابت ملیتوس با بیماری شریان کرونری همراه بوده و تعداد زیادی از بیماران دیابتی تحت CABG (بای پس عروق کرونر) قرار میگیرند. هدف این مطالعه بررسی و تشخیص ارتباط سطح بالای HbA1c با افزایش عوارض بعد از عمل و مرگ و میر در بیماران تحت CABG بود.
مواد و روش ها: این مطالعه غیرمداخله ای در 6 ماهه اول سال 1388 بر روی 135 بیمار که در مرکز قلب مازندران و بیمارستان شفای ساری تحت عمل انتخابی یا اورژانسی بای پس عروق کرونر قرار گرفته بودند، انجام شده سطح HbA1c در تمام بیماران قبل ازعمل اندازه گیری شد و بیمارن برای 6 ماه بعد ازعمل از نظر عوارض و مرگ و میر مورد پیگیری قرارگرفتند.
یافته ها: از 135 بیمار مورد مطالعه (83 مرد و 52 زن) که جهت جراحی اورژانسی و انتخابی بای پس بستری شده بودند، 88 نفر (65 درصد) غیردیابتی و 47نفر (34.9 درصد) دیابتی بودند. میانگین سنی 52 با محدوده سنی 33 تا 78 سال بود. سطوح HbA1c مطلوب در 48 بیمار (35.5 درصد) غیر دیابتی و در 24 بیمار (17 درصد) دیابتی دیده شد (P>0.05). عفونت زخم (P<0.05)، برون ده پایین (P<0.05)، نیاز به بالون پمپ داخل آئورت (P<0.05)، حوادث عروق مغزی بعد از عمل بای پس عروق کرونر (P<0.05)، در غیر دیابتی با سطح HbA1c بالا بیشتر از بیماران غیر دیابتی بود. طول مدت بستری در بیمارستان در گروههای مختلف تفاوتی نشان نداد (P>0.05).
استنتاج: به نظر میرسد در بیمارانی که قندخون آنها به طور نامناسب کنترل شده بود و یا HbA1c پلاسمای بالاتری داشتند عوارض بعد از عمل بای پس عروق کرونر بیشتر مشاهده گردید.