سابقه و هدف: پروستاگلندین E2 و سوند فولی داخل سرویکس دو روش آمادگی سرویکس قبل از القاء زایمان با اکسی توسین می باشد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر سوند فولی داخل سرویکس و شیاف 3 میلی گرمی پروس تاگلندین در آمادگی سرویکس قبل از القا زایمان با اکسی توسین انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 89 خانم با حاملگی اول که در درمانگاه مامایی جهت القا لیبر بستری شده بودند و در معاینه اولیه نمره بی شاب کمتر از 5 داشتند وارد مطالعه شدند و بصورت تصادفی شیاف پروستاگلندین E2 (44 نفر ) و یا سوند فولی داخل سرویکس ( 45 نفر ) دریافت کردند. میزان آمادگی سرویکس، فراوانی استفاده از اکسی توسین، روش زایمان و عوارض مادری در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت . اطلاعات توسط نرم افزار آماری SPSS و با آزمون های Paired and Unpaired T-test ،Mann-Whitney و exact s Fisher' آنالیز گردید.میانگین سن زنان در گروه دریافت کننده شیاف پروستاگلندین و سوند فولی داخل سرویکس بترتیب 23.3±3.8 و 22.3±3.4 سال بود (P>0.05). متوسط نمره بی شاب اولیه در دو گروه پروستاگلندین E2 و سوند فولی داخل سرویکس اختلاف معنی داری نداشت (P>0.05). نمره بی شاب بعد از مداخله در گروه سوند فولی داخل سرویکس 5.8±1.4 و در گروه پروستاگلندین E2 6.4±1.65 بود (P>0.05). القاء با اکسی توسین در گروه سوند فولی بیشتر از شیاف پروستاگلندین E2بود (P<0.05میزان سزارین در گروه دریافت کننده شیاف پروستاگلندین E2، 40.9 درصد و گروه سوند فولی داخل سرویکس 33.3 درصد بود که از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشت (P>0.05) میزان عوارض مادری در دو گروه هم تفاوتی نداشت.
استنتاج: تاثیر هر دو روش پروستاگلندین E2 و سوند فولی داخل سرویکس برای آماده سازی سرویکس قبل از القاء زایمان با اکسی توسین یکسان بود.