سابقه و هدف: خودکشی یک مشکل اساسی و پیشگیری از آن یک اولویت جهانی است. اقدام قبلی به خودکشی مهمترین پیش بینی کننده مرگ در اثر خودکشی می باشد. بررسی قصد مرگ در خودکشی به عنوان یک عامل مهم در جدی بودن خودکشی می تواند در برنامه ریزی برای پیشگیری از خودکشی موثر باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی در163 نفر از اقدام کنندگان به خودکشی به روش مسمومیت که در سال 1387 به بیمارستانهای شهرستان سنندج مراجعه نموده بودند، صورت گرفت. از آمار توصیفی و آمار تحلیلی شامل آزمون Chi-square و نرم افزاری SPSS جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
یافته ها: قصد مرگ با سن، سابقه اقدام قبلی و داشتن تحصیلات پایین و برنامه ریزی شده بودن اقدام، ارتباط معنیداری داشت. بین قصد مرگ و جنس، تاهل، اعلام قصد و روش خودکشی ارتباط معنی داری مشاهده نشد.
استنتاج: با توجه به اینکه اکثر اقدام کنندگان به خودکشی فکر می کردند که این اقدامشان منجر به مرگ می گردد، باید خودکشی به روش مسمومیت، جدی تلقی گردد. کلیه اقدام کنندگان، بخصوص افراد با سن بالاتر، با تحصیلات پایین تر، کسانی که سابقه قبلی اقدام را داشتند و افراد با برنامه ریزی قبلی از نظر احتمال اقدامات بعدی مورد توجه قرار گیرند.