سابقه و هدف: علی ‌رغم این ‌که کم کاری مادرزادی تیروئید، از علل قابل پیشگیری عقب‌ ماندگی ذهنی است، کمتر از 10 درصد نوزادان مبتلا بر اساس علائم بالینی در ماه اول تشخیص داده می ‌شوند و چنانچه تشخیص بر مبنای برنامه ‌های غربالگری صورت نگیرد، تشخیص دیررس بوده و عوارض جبران ناپذیر مغزی - شنوایی ایجاد خواهد شد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین شیوع کم کاری مادرزادی تیروئید در استان مازندران بود.
مواد و روش ها: مطالعه یک بررسی توصیفی (غربالگری) بود. از نوزادان متولد شده از دی ماه 86 تا دی ماه 87 در استان مازندران نمونه خون پاشنه پا بر روی کاغذ فیلتر مخصوص تهیه شد. مقادیر TSH با روش ELISA اندازه‌ گیری شد و TSH³5 mlu/L به عنوان ملاک فراخوان در نظر گرفته شد. تشخیص هایپوتیروئیدی نوزادان بر اساس TSH>10 یا T4<6.5 صورت گرفت. درمان بر اساس نتایج حاصل از آزمایشات دوم انجام گرفت، به جز در مواردی که TSH اولیه بیشتر یا مساوی 20 بود که از همان ابتدا درمان آغاز شده و در صورتی که نتایج آزمایش دوم نرمال گزارش گردید، درمان قطع شده و مورد به عنوان هایپوتیروئیدی گذرا تلقی شد.
یافته ها: از 45218 نوزاد بررسی شده 49 درصد دختر و 51 درصد پسر بودند، 2109 نوزاد (4.6 درصد) فراخوان شدند که از این تعداد، 1885 نوزاد دارای TSH بین 5 mlu/L تا 10 mlu/L و 185 نوزاد دارای TSH بین 10 mlu/L تا20 mlu/L و39 نوزاد دارای TSH³20 mlu/L بودند. در 73 نوزاد هایپوتیروئیدی تشخیص داده شد. بدین ترتیب شیوع هایپوتیروئیدی نوزادی 1.6 در 1000 تولد زنده در استان مازندران به دست آمد. همچنین شیوع هایپوتیروئیدی گذرای نوزادی 1 در 2500 تولد زنده بود.
استنتاج: با توجه به شیوع بالای کم کاری تیروئید در استان مازندران، ادامه برنامه غربالگری ضروری است.