دوره 25، شماره 132 - ( دی 1394 )                   جلد 25 شماره 132 صفحات 90-82 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Moosavifard S A, Ardestani M, Zarei F, Asgarianzadeh M. Semi-quantitative Risk Assessment of TDI and MDI in Car Paint Shops in Alborz Province, Iran. J Mazandaran Univ Med Sci 2016; 25 (132) :82-90
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-6741-fa.html
موسوی فرد سیده آذر، اردستانی مژگان، زارعی فاطمه، عسگریان زاده محمود. ارزیابی ریسک نیمه کمی آلاینده‌های تولوئن دی ایزوسیانات و متیلن دی ایزوسیانات در کارگاه‌های نقاشی اتومبیل استان البرز. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1394; 25 (132) :82-90

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-6741-fa.html


چکیده:   (6878 مشاهده)

سابقه و هدف: افراد در طی زندگی و به ویژه در محیط‌های کاری خود با مواد شیمیایی گوناگونی مواجهه دارند. برخی از این مواد شیمیایی خطرهای بهداشتی بالقوه زیادی برای سلامتی دارند. در ارزیابی ریسک مواد شیمیایی، میزان ریسک برای استفاده‌کننده‌گان مشخص شده و اقدامات لازم برای محافظت پرسنل در برابر مواد شیمیایی مخاطره‌آمیز پیشنهاد می‌گردد. بدین جهت پروژه حاضر با هدف ارزیابی ریسک نیمه کمی مواجهه با تولوئن دی ایزوسیانات و متیلن دی ایزوسیانات در کارگاه‌های نقاشی اتومبیل استان البرز تعریف و اجرا گردید.

مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ای مقطعی در سال 1392 انجام گرفته است. جهت ارزیابی ریسک آلاینده‌های تولوئن دی ایزوسیانات و متیلن دی ایزوسیانات در کارگاه‌های فوق از روش دپارتمان بهداشت حرفه‌ای سنگاپور استفاده گردید. نمونه‌ها از کارگاه‌های نقاشی اتومبیل در سطح شهرستان کرج به روش NIOSH 5522 جمع‌آوری و توسط دستگاه HPLC آنالیز گردید.

یافته‌ها: درجه خطر تولوئن دی ایزوسیانات و متیلن دی ایزوسیانات به ترتیب برابر 3 و 2 است. درجه مواجهه برای مواد فوق در همه کارگاه‌ها برابر با 5 به‌دست آمد.ضریب ریسک برای تولوئن دی ایزوسیانات و متیلن دی ایزوسیانات به ترتیب 8/3 و 1/3 محاسبه گردید. رتبه ریسک برای تولوئن دی ایزوسیانات برابر سطح ریسک زیاد و برای متیلن دی ایزوسیانات برابر سطح ریسک متوسط به‌دست آمد.

استنتاج: روش ارزیابی ریسک دپارتمان بهداشت حرفه‌ای سنگاپور جهت اولویت‌بندی اقدامات کنترلی به کار می‌رود. مهم‌ترین نقص این روش عدم انجام ارزشیابی ریسک (تعیین قابل قبول یا غیر قابل قبول بودن خطرات) و هم‌چنین عدم تاثیر میزان غلظت‌های بالا در محاسبه ضریب مواجهه می‌باشد.

متن کامل [PDF 274 kb]   (3123 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: بهداشت حرفه ای

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb