سابقه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثرات داربست کیتوسان/ پلی اتیلن اکسید (Cs/PEO) و سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از ژله وارتون (WJ-hMSCs) بر ترمیم آسیب عصب سیاتیک در موش‌های صحرایی است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه 42 موش صحرایی نر بالغ به 6 گروه زیر تقسیم شدند: 1- گروه نرمال(سالم): بدون قطع عصب سیاتیک؛ 2- گروه شاهد: عصب سیاتیک قطع شده و سپس بخیه زده شد؛ 3- گروه شم: محیط کشت در محل قطع عصب تزریق شد؛ 4- گروه Cs/PEO: داربست Cs/PEO روی محل قطع عصب قرار گرفت؛ 5- گروه WJ-hMSCs: این سلول در محل آسیب تزریق شد؛ و 6- گروه WJ-hMSCs-Cs/PEO:  از سلول های WJ-hMSCs کشت داده شده روی داربست Cs/PEO در اطراف آسیب استفاده شد. بررسی رفتاری در انتهای هفته‌های 2، 4، 6 و 8 و ارزیابی بافت شناسی در پایان آزمایش انجام شد.

یافته‌ها: در پایان هفته 8 پس از جراحی، نتایج رفتاری در گروه‌های قطع عصب نسبت به گروه سالم به صورت معنی‌داری افزایش نشان داد (05/0>p) و در گروه WJ-hMSCs-Cs/PEO نتایج به طور معنی‌داری نسبت به گروه‌های شاهد و شم بهبود یافت (05/0>p). هم‌چنین در پایان هفته 8 پس از جراحی، نتایج بررسی های بافت شناسی حاکی از کاهش تعداد رشته‌های عصبی در گروه های قطع عصب نسبت به گروه سالم بود (05/0>p). نتایج بررسی‌های بافت‌شناسی بهبودی را در گروه‌های درمانی 4، 5 و 6 نسبت به گروه‌های شاهد و شم نشان داد اما این تفاوت معنی‌دار نبود.

استنتاج: در مطالعه حاضر اثرات مثبت داربستی کیتوسان/پلی‌اتیلن اکسیدو سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از ژله وارتون بر ترمیم عصب سیاتیک قطع شده در مدل موش صحرایی نشان داده شد.