چکیده: (9320 مشاهده)
سابقه و هدف: ذهنآگاهی به معنی توجه کردن ویژه، هدفمند، در زمان کنونی و خالی از پیشداوری و قضاوت است. دیابت شیرین، بیماری مزمنی است که باعث عوارض و ناتوانیهای گوناگون ماندگار میشود. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی ذهن آگاهی بر شادکامی و کاهش قند خون بیماران مبتلا به دیابت بوده است.
مواد و روشها: مطالعه مورد شاهدی حاضر به شیوه پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل روی 50 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 درکلینیک غدد طوبی شهرستان ساری انجام شد. برنامه آموزشی شامل 10 جلسه هفتگی بوده است. میزان شادکامی شرکتکنندهها با استفاده از پرسشنامه شادکامی آکسفورد بررسی شد. سطوح هموگلوبین گلیکوزیله قبل و انتهای مداخله اندازهگیری وثبت شد.
یافتهها: شادکامی گروه آزمایش در پسآزمون (40 /8 ±60 /62) نسبت به پیشآزمون(16/7 ± 08/46 ) افزایش معنیداری داشته است (240/0 =r ,002/0 =p). اما میانگین نمرات گروه کنترل تفاوت معنیداری نداشته است (708/0 =p). میانگین قند خون گروه آزمایش کاهش معنیداری داشته است (126/0 =r ,000/0 =p) ولی میانگین قند خون (510/0 =p) و سطح هموگلوبین گلیکوزیله گروه کنترل تغییر معناداری نداشته اما میانگین آن در گروه آزمایش (20/1 ±52/6 ) نسبت به مرحله پیشآزمون (26/1±57 /7)به طورمعناداری کاهش یافت (104/0 =r ,005/0 =p).
استنتاج: بهبود میانگین نمره شادکامی در اثر آموزشهای ذهن آگاهی به وجود آمده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
روانشناسی