سابقه و هدف: یکی از ویژگی مهم ازدواج‌های موفق و طولانی‌مدت، تعهد زناشویی است و شفقت خود، پیش‌بینی‌کننده خوبی برای بهبود روابط زناشویی است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سلامت خانواده اصلی و شفقت خود با تعهد زناشویی بود.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک تحقیق توصیفی با طرح همبستگی است. افراد موردمطالعه 372 فرد متأهل بودند که به‌صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای  انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها  پرسشنامه سلامت خانواده اصلی، شفقت خود و تعهد زناشویی بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه انجام گردید.

یافته‌ها: میانگین و انحراف استاندارد سن شرکت کنندگان (42/7 ±37) سال بود. نتایج تجزیه‌وتحلیل آماری نشان داد که بین سلامت خانواده اصلی و خرده مقیاس‌های مهربانی با خود، احساسات مشترک انسانی و ذهن آگاهی با تعهد زناشویی همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود دارد (01/0 p<) و بین سلامت خانواده اصلی با خرده مقیاس‌های قضاوت در مورد خود، انزوا و فزون همانندسازی با تعهد زناشویی، همبستگی منفی معناداری وجود دارد (01/0 p<). همچنین سلامت خانواده اصلی و خرده مقیاس‌های مهربانی با خود، قضاوت در مورد خود، احساسات مشترک انسانی و ذهن آگاهی، توانایی بالایی در پیش‌بینی تعهد زناشویی دارند

استنتاج: با توجه به اهمیت نقش سلامت خانواده اصلی و شفقت خود در بهبود روابط زناشویی، با آموزش
درمان‌های متمرکز بر شفقت خود، می‌توان باعث افزایش سلامت روان و خود شفقت ورزی شد و از این طریق موجب دوام ازدواج‌ها گردید.