سابقه و هدف : با توجه به اهمیت مراقبتهای بهداشتی و نقش سرپرستاران در تحقق این امر و لزوم توجه به آموزش سرپرستاران و مهیا ساختن آنها از جنبه فیزیکی و روانی (نگرشی و اعتقادی) برای پذیرش نقش جدید، این مقاله در پی شناسایی و تبیین عوامل موثر بر شکلگیری و حفظ تعهد بالینی پرستاران به هویت پرستاری میباشد.
مواد و روش ها : تحقیق حاضر، نوعی مطالعه مقطعی در میان سرپرستاران (زن و مرد) شاغل در بیمارستانهای استان مازندارن در نمونهای با تعداد 123 نفر (طبق جدول مورگان) میباشد که به روش انتخاب تصادفی انجام شده است. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه بوده است. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون همبستگی Sperman جهت سنجش همبستگی متغیرها و از Regression برای تعیین متغیرهای مرتبط با تعهد نسبت به هویت بالینی پرستاری استفاده شد.
یافته ها : خودباوری، دارای همبستگی مثبت معنیداری با نگرش درباره انتقال پرستاران به نقش سرپرستاری (438/0=r)، هنجارهای اجتماعی، دارای همبستگی مثبت معنیداری با نگرش درباره انتقال پرستاران به نقش سرپرستاری (627/0=r) و باورهای رفتاری، فاقد ارتباط معنیدار با نگرش درباره انتقال پرستاران به نقش سرپرستاری (437/0=r) میباشند. همچنین نگرش درباره انتقال پرستاران به نقش سرپرستاری نیز بر خلاف انتظارات با تعهد به هویت بالینی دارای همبستگی مثبت (369/0=r) بود.
استنتاج : با توجه به نتایج فوق، بایستی درباره مفید بودن نقش سرپرستی و مدیریت در بیمارستان و نقش آنها در بهبود وضعیت بالینی بیماران، اطلاعرسانی لازم به پرستاران صورت گیرد و زمینه حمایت همکاران از سرپرستاران را فراهم کرد.