سابقه و هدف : با توجه به ناکافی بودن اطلاعات در زمینه شیوع هیپرتانسیون پولمونر در بیماران همودیالیزی و مکانیسم‌های مربوط به آن، این مطالعه با هدف تعیین شیوع هیپرتانسیون پولمونر در بیماران همودیالیزی و بررسی بعضی از فاکتورهای اتیولوژیک احتمالی با آن انجام شد.
مواد و روش ها : در این مطالعه مقطعی، شیوع هیپرتانسیون پولمونر به وسیله اکوکاردیوگرافی داپلر در 100 بیمار همودیالیزی که حداقل 6 ماه از طریق فیستول شریانی- وریدی همودیالیز می‌شدند، تعیین شد. از تمام بیماران ارزیابی کامل بالینی به عمل آمد. نتایج آزمایشگاهی شامل میانگین 3 ماهه هموگلوبین و سطح سرمی کلسیم، فسفر، آلبومین، آلکالن فسفاتاز، پاراتورمون، تری گلیسیرید وکلسترول ثبت گردید. هیپرتانسیون پولمونر به فشار سیستولیک شریان پولمونر بالاتر از 35 میلی متر جیوه اطلاق گردید.
یافته ها : هیپرتانسیون پولمونر در 44 درصد از بیماران همودیالیزی وجود داشت که میانگین فشار سیستولیک شریان پولمونر در این بیماران 33/7 ± 09/52 میلی‌متر جیوه بود. هیچ‌گونه اختلاف معنی‌داری بین 2 گروه از بیماران با و بدون هیپرتانسیون پولمونر از نظر سن، جنس، مدت دیالیز و همه نتایج آزمایشگاهی یافت نشد.
استنتاج : مطالعه ما نشان می‌دهد که هیپرتانسیون پولمونر در بیماران همودیالیزی مزمن که از طریق فیستول شریانی- وریدی همودیالیز می‌شوند، شیوع بالایی دارد.