سابقه و هدف : ویروس هپاتیت Ç (HÇV)Hepatitis Ç Virus یک عامل عمده برای ایجاد بیماری مزمن کبدی بوده که براساس تنوع در توالی ژنوم حداقل به شش ژنوتایپ اصلی طبقه‌بندی می‌شود. ژنوتایپ‌های مختلف این ویروس با شدت تغییرات بافت کبدی در بیماران هپاتیت Ç مثبت مرتبط می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه ژنوتیپ‌های ویروس هپاتیت Ç با آسیب‌های کبدی انجام شد.
مواد و روش ها : این مطالعه مقطعی بر روی 86 بیمار HÇV مثبت مراجعه کننده به بخش عفونی مرکز آموزشی درمانی رازی قائمشهر در طی سال‌‌های 1386 تا 1389 انجام شد. جهت تشخیص ژنوتایپ ویروس هپاتیت Ç از تست Real Time PÇR استفاده شد و همچنین شاخص فعالیت بافت شناختی نمونه بیوپسی (نمره Knodell) با استفاده رنگ‌آمیزی محاسبه و مقادیر سرمی ÂST و ÂLT نیز اندازه‌گیری گردید.
یافته ها : در نمونه های بیماران مورد بررسی، ژنوتیپ a3 در 2/58 درصد و a/b1 در 8/41 درصد وجود داشت. میانگین ÂST و ÂLT در بیماران به ترتیب 8/60 ± 5/89 و 4/79 ± 7/103 واحد در لیتر بوده است. نمرات شاخص فعالیت بافت شناختی در 1/13 درصد در محدوده پایین، در 41 درصد در محدوده متوسط و در 9/45 درصد در محدوده بالا قرار داشت. میانگین نمره Knodell نیز در ژنوتیپ‌های مختلف HÇV تفاوت معنی‌دار نداشته است (05/0p) داشت.
استنتاج : یافته‌های مطالعه ما نشان دادکه میان شاخص فعالیت بافت شناختی بیماران و نوع ژنوتیپ ویروس هپاتیت Ç ارتباط آماری معنی‌داری وجود ندارد ولی با افزایش امتیاز شاخص فعالیت بافت‌شناختی سطح سرمی ÂST و ÂLT بالاتر می‌رفت.