سابقه و هدف : پرستاری حرفه‌ای است که در متن محیط کار، ارتباطات گوناگونی را در طیف وسیعی از تفاوت‌های فرهنگی و اجتماعی برقرار می‌سازد. هدف از این مطالعه توصیف و درک پرستاران شاغل در بیمارستان‌های آموزشی از تجریبات ارتباط حرفه‌ای در این حرفه می‌باشد.
مواد و روش ها : این مطالعه با استفاده از روش تحقیق کیفی پدیدار شناسی انجام گرفت. به این منظور 13 مصاحبه نیم‌ساختاری با 11 پرستار زن و 2 پرستار مرد صورت گرفت. پرستاران تجربیات خود را در خصوص ارتباط در حرفه پرستاری بیان و توصیف نمودند. مصاحبه‌ها ضبط شده و داده‌های بدست آمده از آن به صورت مکتوب درآمد و سپس با آنالیز کولایزی تجزیه و تحلیل گردید.
یافته ها : هفت مضمون از یافته‌ها استخراج شد که عبارت است از درک و توصیف پرستاران از تجربه ارتباط حرفه‌ای با بیماران، پرستاران همرده و مافوق و پزشکان بوده است. طرح‌های ارتباط تجربه شده پرستاران بر اساس مضامین زیر تبیین شد که شامل: ویژه بودن، بشر دوستی، حمایت روانی- اجتماعی، دانش و مهارت‌های به روز جهت مدیریت تعاملات، واکنش به کنش ناشی از عوامل گوناگون، مکمل نقصان رابطه پزشک- بیمار، واساس هویت و اجتماعی شدن حرفه ای بوده است.
استنتاج : یافته های این مطالعه تصویری واضحی از تجربیات پرستاران مشارکت‌کننده از ارتباطات موجود در حرفه پرستاری را ارائه می‌نماید. شناخت توصیف و درک پرستاران از ارتباط آن‌ها در ابعاد گوناگون می‌تواند داده‌های ارزشمندی در کاهش و رفع مشکلات موجود و برنامه‌ریزی در این حرفه را بیان دارد، به طوری که با بهبود و اصلاح ارتباطات حرفه‌ای بتوان کیفیت ارایه خدمات حرفه‌ای به بیماران را تضمین نمود.