سابقه و هدف: عفونت توکسوپلاسموز در بیماران همودیالیزی منجر به  عوارض شدید و حتی در برخی موارد باعث مرگ و میر می‌شود و مخارج قابل ملاحظه‌ای را به سیستم‌های بهداشتی تحمیل می کند. با توجه به شیوع بالای انگل در نقاط مختلف کشور ایران، بررسی حاضر به منظور تعیین شیوع توکسوپلاسموز در افراد تحت همودیالیزی شهرستان بوشهر صورت گرفت.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، تمامی مراجعین (84 بیمار) همودیالیزی شهر بوشهر که در فاصله زمانی مهرماه 1390 لغایت شهریورماه 1391 به مرکز دیالیز شهر مراجعه کردند، به روش الایزا، از نظر وجود آنتی‌بادی‌های IgG و IgM ضد توکسوپلاسما مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته‌ها: در این مطالعه، 32 نفر (1/38 درصد) از بیماران همودیالیزی شهر بوشهر از نظر آنتی‌بادی IgG و 2 نفر (4/2 درصد) از نظر آنتی بادی IgM مثبت بودند. نتایج مطالعه نشان داد که بین عفونت و برخی از متغیرهای آنالیز شده نظیر سابقه تماس و یا نگهداری حیوانات، مصرف و نحوه شستشوی سبزیجات و نگهداری گربه از نظر آماری رابطه معنی‌داری وجود ندارد.

استنتاج: با توجه به شیوع بالای عفونت توکسوپلاسموز در بین بیماران همودیالیزی شهر بوشهر در مقایسه با سایر افراد این منطقه و با در نظر گرفتن این واقعیت که توکسوپلاسموز به عنوان یک ریسک فاکتور تهدیدکننده حیات در افراد همودیالیزی مطرح می‌باشد، پیشنهاد می‌شود این بیماران قبل از دیالیز و همچنین قبل از عمل پیوند کلیه تحت غربالگری توکسوپلاسموز قرار گیرند تا از انتشار این عفونت از طریق روند دیالیز جلوگیری به عمل بیاید.