سابقه و هدف: تست‌های سیتوژنتیک برای سنجش حساسیت پرتویی و ریسک ابتلا به سرطان به کار برده می‌شوند. هدف ما بررسی حساسیت پرتویی افراد سالم و بیماران مبتلا به سرطان پروستات با روش تراکم پیش رس کروموزومی (PCC) شیمیایی بوده است.

مواد و روش‌ها: از 10 بیمار مبتلا به سرطان پروستات و 10 فرد سالم ، 5/3 میلی‌لیتر خون وریدی دریافت و در 7 میکروتیوب استریل قرار داده شد. نمونه‌های دوگروه به جز شاهد با شتاب دهنده Siemens در انرژی MV 6 دوزهای 25/0، 5/0، 1، 2، 4 و 6 گری دریافت کردند. برای هر نمونه تست PCC شیمیایی انجام و لام‌های حاصله شمارش شد. برای مقایسه میزان بیراهی ناشی از دوزهای مختلف در هر گروه و مقایسه بیراهی حاصل از دوزهای یکسان در دو گروه از تست‌های Kruskal-Wallis non-parametric ANOVA و Mann-Whitney استفاده شد.

یافته‌ها: بین تعداد حلقه‌های ایجاد شده و دوز پرتودهی (Gy5/0≤) ارتباط معنی‌داری در دو گروه سالم و مبتلا به سرطان بودکه با افزایش دوز، حلقه‌ها افزایش می‌یافت (05/0p<). مقایسه افراد سالم و مبتلا به سرطان پروستات در دوزهای یکسان اختلاف معنی‌داری در تعداد حلقه‌های حاصل نشان نداد (784/0p=).

استنتاج: چون PCC شیمیایی به لحاظ نظری باید قابلیت تشخیص ناهنجاری‌های کروموزومی بیش‌تری را نسبت به آنالیز متافاز داشته باشد، در صورت استفاده هم‌زمان از تکنیک FISH، امکان شمارش همزمان دی سانتریک‌ها و قطعات دیگر فراهم می‌شود و ممکن است حساسیت پرتویی دو گروه مبتلا به سرطان پروستات و سالم از نظر میزان ناهنجاری‌های کروموزومی بهتر تفکیک گردد.