دوره 27، شماره 152 - ( شهریور 1396 )
جلد 27 شماره 152 صفحات 62-50 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nosrati A, Mirzakhani K, Golmakani N, Asghari Nekah M, Esmaeili H. Effect of Paternal-Fetal Attachment on Maternal-Mental Health: A Randomized Clinical Trial. J Mazandaran Univ Med Sci 2017; 27 (152) :50-62
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-8987-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-8987-fa.html
نصرتی اشرف، میرزاخانی کبری، گلمکانی ناهید، اصغری نکاح محسن، اسماعیلی حبیب الله. تاثیر آموزش دلبستگی پدر - جنین بر سلامت روان مادران باردار: یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1396; 27 (152) :50-62
چکیده: (5487 مشاهده)
سابقه و هدف: سلامت روان مادر باردار نقش موثری در سلامت خود و ارتقاء زندگی خانواده دارد. مشارکت همسران از عوامل تاثیرگذار در ارتقاء سطح سلامت روان مادران باردار می‌باشد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش دلبستگی پدر-جنین بر سلامت روان مادران باردار انجام شده است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 60 مادرنخست باردار مر اجعه‌کننده به دو مرکز بهداشتی درمانی تحت پوشش شماره 5 مشهد و همسرانشان که واجد شرایط نمونه بودند انجام شد. نمونه‌گیری به روش در دسترس و با تخصیص تصادفی بود. جهت ارزیابی سلامت روان از پرسش‌نامه سلامت روان گلد‌برگ استفاده شد. پدران گروه مداخله در 3 جلسه 120 دقیقه‌ای آموزش دلبستگی(هفته‌ای یکبار) و به‌روش بحث گروهی شرکت کردند و تاثیر آن بر سلامت روان همسرانشان طی سه مرحله قبل، بلافاصله و 3 هفته بعد(پیگیری)بررسی شد. نتایج حاصل از پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و به کمک آمارهای توصیفی و استنباطی مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: از آن‌جا که کسب نمره بیش‌تر در سلامت روان نشان از شدت علایم دارد، نتایج نشان داد که میانگین نمرات سلامت روان گروه مداخله در مرحله پس‌آزمون038/0=p و پیگیری001/0=p نسبت به گروه کنترل به میزان معنی‌داری پایین‌تر است.
استنتاج: درمان مبتنی بر دلبستگی پدر-جنین در افزایش سلامت روان مادران نخست باردار مؤثر بود و پایبندی پدران به تداوم روشهای درمانی باعث بهبودی بیش‌تر در مرحله پیگیری شد.
.
مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 60 مادرنخست باردار مر اجعه‌کننده به دو مرکز بهداشتی درمانی تحت پوشش شماره 5 مشهد و همسرانشان که واجد شرایط نمونه بودند انجام شد. نمونه‌گیری به روش در دسترس و با تخصیص تصادفی بود. جهت ارزیابی سلامت روان از پرسش‌نامه سلامت روان گلد‌برگ استفاده شد. پدران گروه مداخله در 3 جلسه 120 دقیقه‌ای آموزش دلبستگی(هفته‌ای یکبار) و به‌روش بحث گروهی شرکت کردند و تاثیر آن بر سلامت روان همسرانشان طی سه مرحله قبل، بلافاصله و 3 هفته بعد(پیگیری)بررسی شد. نتایج حاصل از پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و به کمک آمارهای توصیفی و استنباطی مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: از آن‌جا که کسب نمره بیش‌تر در سلامت روان نشان از شدت علایم دارد، نتایج نشان داد که میانگین نمرات سلامت روان گروه مداخله در مرحله پس‌آزمون038/0=p و پیگیری001/0=p نسبت به گروه کنترل به میزان معنی‌داری پایین‌تر است.
استنتاج: درمان مبتنی بر دلبستگی پدر-جنین در افزایش سلامت روان مادران نخست باردار مؤثر بود و پایبندی پدران به تداوم روشهای درمانی باعث بهبودی بیش‌تر در مرحله پیگیری شد.
.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
مامائی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
