سابقه و هدف: به نظر می‌رسد که کیفیت زندگی در دوران یائسگی بتواند تحت تأثیر عملکرد جنسی قرار گیرد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه عملکرد جنسی و کیفیت زندگی زنان یائسه بوده است.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی‌- تحلیلی مبتنی بر جامعه بود که روی 405 زن یائسه 40 تا 65 ساله انجام گرفت. نمونه‌گیری به‌صورت تصادفی چندمرحله‌ای بود. داده‌ها از طریق مصاحبه و با استفاده از پرسش نامه عملکرد جنسی زنان FSFI، پرسش نامه کیفیت زندگی WHOQOL-BREF و یک پرسش نامه محقق‌ساخته به دست آمد و با آزمون تی و رگرسیون چندگانه خطی مورد تحلیل آماری قرار گرفت.

یافته‌ها: میانگین سنی 7/3 ± 84/52 سال و  میانگین طول مدت یائسگی 4/14±81/19 ماه بود. 324 نفر (80درصد) خانه دار و 369 نفر (2/91درصد) تحصیلات در حد دیپلم یا پایین تر داشتند. میانگین نمره کلی کیفیت زندگی
18/7± 53/54، بالاترین و پایین‌ترین نمره به ترتیب مربوط به حیطه‌های سلامت جسمی و سلامت روانی بود. 61درصد از افراد اختلال عملکرد جنسی داشتند. نمره کلی عملکرد جنسی با نمره کلی کیفیت زندگی و تمامی حیطه‌های آن همبستگی معنی‌دار مثبت داشت(285/0=r، 001/0>p). نمره تمامی حیطه‌های عملکرد جنسی به جز نمره حیطه درد با نمره کلی کیفیت زندگی (001/0>p) همبستگی معنی‌دار مثبت داشتند. رضایت مندی زنان یائسه از روابط زناشویی با افزایش کیفیت زندگی همراه بود (258/0=r، 001/0>p).

استنتاج: اختلال عملکرد جنسی می‌تواند بر کیفیت زندگی زنان یائسه تأثیر منفی بگذارد که می بایست در سیاست‌گذاری‌های سلامت زنان به منظور ارتقاء کیفیت زندگی در دوران یائسگی به بهبود عملکرد جنسی توجه نمود.