سابقه و هدف: اختلالات طیف اوتیسم یکی از اختلالات شایع در گروه اختلالات رشدی می‌باشد که شیوع آن 110 نفر به ازی هر 10000 نفر گزارش شده است. هدف تحقیق حاضر بررسی نیمرخ ساختاری کودکان اوتیسم با مقایسه آن‌ها با کودکان سالم می‌باشد.

مواد و روش‌ها: جامعه آماری، کودکان اوتیسم استان گیلان می باشد. 15 دانش‌آموز اوتیسم (گروه تجربی) و 15 کودک سالم (گروه کنترل) به صورت تصادفی به عنوان نمونه آزمودنی انتخاب شدند. اطلاعات فردی این کودکان از قبیل قد، وزن، سن و سوابق پزشکی آن‌ها با بررسی پرونده پزشکی جمع‌آوری شد. متغیرهایی از قبیل کایفوز، لوردوز، اسکولیوز پشتی، اسکولیوز کمری، زانو ضربدری، زانو پرانتزی و صافی کف پا به عنوان نیمرخ ساختاری در نظر گرفته شد. کایفوز، لوردوز، اسکولیوز کمری و پشتی توسط دستگاه اسپاینال موس و زانو ضربدری و پرانتزی توسط کولیس و در نهایت صافی کف پا توسط آزمون افت ناوی مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت مقایسه داده‌ها از آزمون‌های t مستقل و یو من ویتنی استفاده شد(05/0 p<).

یافته‌ها: نمونه آماری این پژوهش، 15 دانش‌آموز اوتیسم (سن 4/1±73/7 سال، قد 57/11±125 سانتی‌متر، وزن 49/11±1/30 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 17/4±13/18 کیلوگرم بر متر مربع) و 15 کودک سالم به عنوان گروه کنترل (سن 9 سال، قد 55/4±134 سانتی‌متر، وزن 37/9±66/33 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 17/4±18 کیلوگرم بر متر مربع) است که به صورت تصادفی هدف‌دار برای این پژوهش انتخاب شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین متغیرهای کایفوز (046/0=p)، اسکولیوز کمری (001/0=p) و زانو ضربدری (001/0=p) در دو گروه وجود دارد. اما تفاوت معنی‌داری بین دو گروه در متغیرهای لوردوز، اسکولیوز پشتی، زانو پرانتزی و کف پای صاف وجود نداشت (05/0≤p).

استنتاج: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، شیوع کایفوز، اسکولیوز کمری و زانو ضربدری در این کودکان بیش‌تر می‌باشد که لازم است در ارزیابی بیماران اوتیسم، مشکلات ساختاری لحاظ گردد.