سابقه و هدف: مسمومیت‌های عمدی ناشی از دارواز شایع‌ترین روش‌های اقدام به خودکشی می‌باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ویژگی‌های جمعیت شناختی و شناخت الگوی اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی انجام شده است.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی و از طریق جمع‌آوری اطلاعات از پرونده پزشکی موارد اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی در فاصله سال‌های 1387 تا 1393 در بیمارستان 5 آذر گرگان صورت گرفته است. آنالیز اطلاعات از طریق نرم افزار Stata نسخه 11 و آزمون پیرسون کای اسکوار انجام شده است.

یافته‌ها: در طی هفت سال بررسی، 442 مورد اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی ثبت گردیده که 244 نفر(2/55 درصد) زن و229 نفر آن‌ها (8/51 درصد) سن بین 20 تا 29 سال داشتند. میانگین سنی 14/8 ±54/24 سال بود و اکثریت ساکن شهر بوده‌اند (79 درصد). هم‌چنین 224 نفر(2/55 درصد) مجرد و248 نفر (1/56 درصد)دارای تحصیلات متوسطه بوده‌اند. مسمومیت‌ها غالباٌ در تابستان رخ داده بود (7/28 درصد). در بین داروهای مصرف شده، آرام بخش- خواب‌آورها به ویژه بنزودیازپین‌ها شایع ترین بود (5/47 درصد) و بعد از آن‌ها داروهای نارکوتیک (5/26 درصد) و ضدافسردگی ها (4/17 درصد) قرار داشتند. در نهایت 3 بیمار فوت شده بود (68/0 درصد) واختلافات خانوادگی مهم‌ترین علت اقدام به خودکشی بوده است (8/46 درصد).

استنتاج: داروهای آرام بخش- خواب آور با محوریت بنزودیازپین‌ها مهم‌ترین عامل اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی بوده است که در نسل جوان، افراد مجرد و کسانی که از اختلافات خانوادگی رنج می‌برند بیش‌تر مشاهده می‌گردد.