سابقه و هدف: اختلال ADHD شایعترین اختلال روانپزشکی دوران کودکی است که با تعارض والد-کودک و استرس والدین همراه است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش مدیریت رفتاری به والدین و قصه درمانی به کودک بر کیفیت رابطه مادر- فرزندی در کودکان مبتلا به ADHD میباشد.
مواد و روشها: روش این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل میباشد. جامعه آماری شامل تمامی کودکان 7 تا 12 ساله مبتلا به ADHD و مادران آنها در شهرستان ساری بود که از این میان 30 نفر انتخاب و در سه گروه گمارده شدند.گروه اول 9 جلسه آموزش مدیریت رفتاری براساس الگوی بارکلی به مادران و گروه دوم 8 جلسه قصهدرمانی به صورت گروهی به کودک ارائه شد و گروه سوم هیچ آموزشی دریافت نکردند. برای جمعآوری دادهها از شاخص تنیدگی والد-کودک استفاده گردید.
یافتهها: نتایج نشان داد که میانگین نمره پس آزمون میزان در هم تنیدگی رابطه والد- کودک در گروه آموزش مدیریت رفتاری به والدین ٧٨/١٦ ±١١/٧٨ و در گروه قصه درمانی ٩٢/١٣ ±٩/٧٦ بود که نسبت به یکدیگر تفاوت معناداری نداشت، اما در گروه کنترل ٩٥/٢٢ ±٢٢/٩٦ بود که نسبت به گروههای آزمایشی به طور معنیداری بالاتر بود(05/0< p).
استنتاج: نتایج پژوهش نشان داد که بین آموزش مدیریت رفتاری به والدین و قصهدرمانی در بهبود کیفیت رابطه مادر- فرزندی در کودکان مبتلا به ADHD تفاوت معناداری وجود ندارد و هر دو شیوه نسبت به گروه کنترل به طور معنیداری بر بهبود کیفیت رابطه مادر- فرزندی اثربخش بودهاند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |