سابقه و هدف: عدم ‌تعادل از عمده‌ترین مشکلات سلامت سالمندان است. کینزیوتیپینگ و کشش‌ عضلانی از تکنیک‌های فیزیوتراپی موثر برتعادل هستند. به نظر‌می‌رسد تاکنون مطالعه‌ای به‌مقایسه تاثیرکینزیوتیپ و کشش عضله گاستروکنمیوس بر تعادل سالمندان نپرداخته‌ است؛ بنابراین هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه اثر این‌دو روش‌درمانی بر‌روی تعادل سالمندان می‌باشد.

مواد و روش‌ها: در‌این کارآزمائی بالینی‌تصادفی، 40 سالمند خانم و آقا به‌صورت تصادفی در دوگروه کینزیوتیپ و کشش‌درمانی قرارگرفتند. درگروه کینزیوتیپ، تیپ مهاری بر روی گاستروکنمیوس چسبانده‌‌شد ودرگروه‌کشش،‌ این عضله به مدت60 ثانیه و با 4 مرتبه تکرار تحت‌کشش قرار‌گرفت. تعادل استاتیک آزمودنی‌ها قبل‌و‌بعد از مداخله با‌ استفاده از آزمون عملکردی ایستادن بر‌روی یک‌ پا و بررسی سرعت و میزان جابجایی مرکز فشار بدن با استفاده از صفحه‌ نیرو، مورد بررسی قرارگرفت. با توجه ‌به توزیع نرمال داده‌ها، برای مقایسه بین‌گروهی از آزمون تی‌مستقل و برای مقایسه درون‌گروهی، از آزمون تی‌زوجی استفاده‌گردید.

یافته‌ها: پس‌از اعمال مداخلات علیرغم پیشرفت در مدت زمان ایستادن بر روی یک پا، تغییرات معنی‌دار نبودند (05/0˃P). هم‌چنین تغییرات داخلی– خارجی مرکز فشار بدن زنان‌ پس‌از استفاده از کشش نسبت به استفاده از کینزیوتیپ به‌طور معنی‌دار کم‌تر بود(04/0=P). ضمن‌آن‌‌که زنان سالمند پس‌‌از استفاده از‌کشش‌ نسبت به قبل‌از به‌‌کار بردن آن کاهش معنی‌داری را در تغییرات مرکز فشار بدن در صفحه داخلی- خارجی نشان دادند(02/0=P).

استنتاج: اثر کوتاه‌مدت اعمال کشش عضله گاستروکنمیوس، می‌تواند باعث بهبودی معنادار تعادل‌جانبی در زنان‌سالمند شود. البته مشاهده روند‌کاهشی‌ درمیزان تغییرات جابجائی مرکز توده ‌بدن پس‌از کاربرد این مداخله در مردان سالمند نیز می‌تواند بیانگر موثربودن این روش‌‌درمانی باشد.