دوره 28، شماره 159 - ( فروردین 1397 )                   جلد 28 شماره 159 صفحات 142-137 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (12881 مشاهده)
سابقه و هدف: از آنجاییکه خاصیت آنتی اکسیدانی لیکوپن به اثبات رسیده است، هدف از این مطالعه بررسی تاثیر لیکوپن بر موکوزیت دهانی در rat های تحت تابش اشعه گاما میباشد.
مواد و روشها: این مطالعه تجربی روی 28 موش نر که در 4 گروه هفتتایی طبقه شده بودند، صورت گرفت. اشعه گاما به میزان 15 گری و به مدت 7 دقیقه و 39 ثانیه استفاده شد. موشها روزانه تزریقات مورد نظر را به روش داخل صفاقی (IP) به مدت 6 روز دریافت کردند و روزانه از ناحیه لب و زبان جهت بررسی بروز و شدت موکوزیت معاینه شدند. نمونه خون هم 2 نوبت طی روزهای صفر و 6 مطالعه از موشها جمعآوری شد و به منظور بررسی میزان آنتیاکسیدان توتال سرم مورد بررسی بیوشیمی قرار گرفت. سپس دادهها در نرمافزار آماری SPSS 18 قرار داده شد. دادههای مربوط به موکوزیت توسط one way ANOVA آنالیز شد و برای مقایسه شدت موکوزیت در گروههای درمانی به صورت دو به دو از تست man-whithney استفاده شد. دادههای مربوط به ظرفیت آنتیاکسیدانی سرم با استفاده از تست one way ANOVA آنالیز شد. p- value در کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد
یافتهها: لیکوپن موجب تأخیر در بروز موکوزیت نشد، اما شدت موکوزیت در گروههای لیکوپن نسبت به گروه پلاسبو کم تر بود. تغییرات ظرفیت تام آنتیاکسیدانی سرم بین گروههای درمانی با استفاده از تست FRAP نیز در روز ششم مطالعه بین گروه L50 و PR، گروه L50 و LR25، گروه PR و LR50 و گروه LR25 و LR50 معنیدار بود.
استنتاج: لیکوپن موجب تاخیر در بروز موکوزیت در گروههای درمانی نشد ولی شدت موکوزیت در گروه دریافت کننده لیکوپن خفیف تر از گروه پلاسبو بود.
 
واژه‌های کلیدی: لیکوپن، موکوزیت، آنتی اکسیدان، سرم
متن کامل [PDF 679 kb]   (1250 دریافت)    
نوع مطالعه: گزارش کوتاه | موضوع مقاله: دندانپزشکی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.