سابقه و هدف : از آنجایی که طبق مطالعات اولیه، کارکردن در طی دوره حاملگی می تواند بر نتیجه بارداری تأثیر منفی بگذارد و با آگاهی از عوارض مامایی احتمالی متعاقب کار کشاورزی زنن باردار می توان بروز آنها را پیشگیری کرد، مطالعه ای توصیفی- تحلیلی (مورد- شاهدی)‌ طرح ریزی و اجرا شد.
مواد و روش ها : در این پژوهش 230 زن کشاورز به عنوان گروه مورد و 230 زن خانه دار به عنوان شاهد، همگی با حاملگی منفرد و بالای 20 هفته، از چهار مرکز درمانی آموزشی استان گیلان به طور تصا دفی انتخاب شدند. عاقبت بارداری در هر دو گروه مشاهده و ثبت گردید و نتایج به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار گرفت.
نتایج : این بررسی نشان داد بروز اینرسی بعد از زایمان (با فراوانی نسبی 57/9 درصد در مقابل 48/3 درصد ) در گروه کشاورز بیشتر از گروه غیر کشاورز است(P<0.05). همچنین بروز حاملگی پس از ترم و زایمان غیر طبیعی در گروه کشاورز کمتر از گروه غیر کشاورز می باشد (با فراوانی نسبی 48/3 درصد، در مقابل 26/8 درصد P<0.05‌ ) و (فراوانی نسبی 39/7 درصد در مقابل 74/11 درصد P<0.05‌ ). بروز زایمان زودرس و نوزاد با وزن کم هنگام تولد در گروه کشاورز بیش از گروه غیر کشاورز بوده (فراوانی نسبی 96/6 درصد در مقابل 35/4 درصد و 39/7 درصد در مقابل 22/5 درصد) ولی آزمون های آماری تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد. مطالعامت نشان داد که میانگین سن حاملگی در زنان کشاورز به طور معنی داری کمتر از میانگین سن حاملگی در زنان غیر کشاورز می باشد (P<0.05). در بررسی ارتباط ساعات کار کشاورزی با بروز عوارض مامایی ارتباط معنی داری ( از نظر آماری ) مشاهده نگردید.
استنتاج : با توجه به همسان شدن دو گروه مورد پژوهش و حذف عوامل مداخله گر، می توان نتایج به دست آمده را به اشتغال کار کشاورزی در سه ماهه آخر حاملگی نسبت داد.