سابقه و هدف: از شعر درمانی گروهی تاکنون جهت کاهش مسائل روانشناختی در بیماری‌های مختلف استفاده شده است. به نظر می‌رسد سرطان از مهم‌ترین بیماری‌های هدف برای شعر درمانی باشد. این مطالعه با هدف تاثیر شعر درمانی گروهی بر امید و کیفیت زندگی و مشکلات روانشناختی مبتلایان به سرطان پستان انجام شد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی 60 زن مبتلا به سرطان پستان به طور تصادفی در دو گروه مداخله (20 نفر) و مقایسه (40 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. برای گروه مداخله هشت جلسه شعردرمانی بصورت هفتگی برگزار شد. برای هر دو گروه پرسشنامه‌های امید به زندگی میلر، کیفیت زندگی EORTC-QLQ-C30 و DASS21 قبل از مداخله تکمیل شد. سپس این پرسشنامه‌ها بار دیگر یک هفته و دو ماه پس از اتمام 8 جلسه شعر درمانی برای گروه مداخله تکمیل گردید. پس از امتیاز دهی دستی پرسشنامه‌ها بررسی توصیفی و تحلیلی داده‌ها انجام شد.

یافته‌ها: نتیجه تحلیل پرسشنامه ها نشان داد شعر درمانی کیفیت زندگی مبتلایان را یک هفته و دو ماه (در هر دو مورد تغییر نمره از 54 تا 67) پس از مداخله بهبود می‌بخشد (به ترتیب 03/0=p و 05/0=p). هم‌چنین امید به زندگی در مبتلایان (تغییر نمره از 186 تا 197) نیز در این مدت افزایش یافته بود (به ترتیب 02/0=p و 06/0=p. علاوه بر این از شکایات بیماران (08/0=p) و استرس‌های آن‌ها (09/0=p) نیز تا حدی کاسته شده بود.

استنتاج: این مطالعه نشان می‌دهد شعر درمانی گروهی به عنوان نوعی مداخله پیشگیرانه و یا تسکینی می‌تواند کیفیت زندگی و امید به زندگی را در زنان مبتلا به سرطان پستان در کوتاه مدت و میان مدت بهبود بخشد و از جنبه‌های روانشناختی ابتلا به سرطان به ویژه اضطراب بیرونی و نیز علایم و شکایات جسمی آن تا حدی بکاهد.