سابقه و هدف: ریفلاکس ادراری یکی از شایع‌ترین بیماری‌های اورولوژیک است که پزشکان با آن مواجه هستند. در سال‌های گذشته در صورت نیاز به اقدام مداخله‌ای در ریفلاکس، کاشت مجدد حالب به مثانه تنها اقدام ممکن بود. اخیراً تزریق اندوسکوپیک مواد (Bulking Agent) مختلفی به عنوان درمان مطرح شده‌اند. هدف از این مطالعه بررسی میزان تأثیر و عوارض احتمالی تزریق سوسپانسیون سلول‌های هسته دار خون محیطی و پلاکت‌ها در درمان ریفلاکس ادراری بوده است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که در سال‌های 91تا94 در بیمارستان امام رضا(ع) مشهدانجام شده است، 17 بیمار بالغ به صورت تصادفی انتخاب شدند و پس از انجام VCUGاولیه تحت تزریق اندوسکوپیک قرار گرفتند. سپس بیماران سه ماه بعد با کنترل علائم بالینی، کشت ادرار و انجام VCUG مورد بررسی قرار گرفتند. در صورت باقی ماندن ریفلاکس تزریق مجدد سه ماه بعد برای بیماران انجام شد.

یافته‌ها: دراین مطالعه 17 بیمار شرکت داشتند که شامل 13 خانم و 4 آقا بودند. میانگین سنی بیماران 9/4 ± 8/22 سال بود. در بررسی کوتاه مدت (سه ماهه) بعد از تزریق، میزان پاسخ‌دهی 89 درصد درمان ریفلاکس ادراری در بین کل واحدهای کلیوی مشاهده شد که بعد از تزریق دوم که در 2 بیمار انجام شد، این میزان موفقیت به 94 درصد افزایش یافت. هم‌چنین هیچ‌گونه عارضه ماژور اورولوژیکی نیز مشاهده نگردید.

استنتاج: در این مطالعه مداخله‌ای نتایج کوتاه مدت حاکی از موثر بودن تزریق اندوسکوپیک مخلوط سوسپانسیون سلول‌های هسته دار خونی و پلاکت‌هادر کنترل ریفلاکس ادراری بالغین می‌باشد.