سابقه و هدف: گونه‌های شیگلا عامل بیماری شیگلوز در انسان می‌باشد. با توجه به فراوانی بیماری و شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی، ساخت ایمونوژن موثر علیه باکتری هدف مهمی است. آنتی‌ژن‌های تهاجمی پلاسمید از جمله IpaC و IpaD از مهم‌ترین عوامل بیماری زای شیگلا هستند. بارگذاری آنتی‌ژن‌ها در حامل‌های ویژه از قبیل نانوژل‌های کیتوسانی، نه تنها آن ها را در برابر عوامل محیطی محفاظت کرده بلکه غلظت‌های مناسب از آنتی‌ژن را در محیط فراهم کرده و فعالیت زیستی را افزایش می دهد. هدف از این تحقیق، بررسی ایمنی زائی پروتئین IpaC بارگذاری شده نانوژل های کیتوسان بود.

مواد و روش‌ها: پروتئین نوترکیب در E.coli بیان و با گرموتوگرافی میل ترکیب تخلیص شد. نانوژل های کیتوسانی به روش ژلاسیون یونی و از طریق میانکنش کیتوسان با اتصال دهنده تری پلی فسفات (TPP) تهیه شدند. نانوژل ها با IpaC بارگذاری و خصوصیات ساختاری آن ها با SEM و DLS بررسی گردید. پروتئین بارگذاری شده از مسیر خوراکی و تزریقی به خوکچه هندی انتقال یافتند. تیتر آنتی‌بادی‌ها با روش الایزا تعیین شد. حیوان ها از طریق روش سرنی و با استفاده از باکتری شیگلا فلکسنری چالش شدند.

یافته‌ها: بیان پروتئین نوترکیب E.coli منجر به تولید IpaC با وزن 60 کیلودالتون شد. ظرفیت بارگذاری نانوژل ها پس از 48 ساعت انکوباسیون، 98 درصد بود. متوسط اندازه نانوذرات 418 نانومتر بود. ایمن سازی موش‌ها پاسخ آنتی‌بادی سرمی را القا کرد.

استنتاج: حفاظت بخشی پروتئین بارگذاری شده از مسیر خوراکی بهتر از مسیر تزریقی بود.