سابقه و هدف : کولیت اولسروز مقاوم به کورتیکوستروئید از جمله مشکلات درمانی در بیماریهای التهابی روده است. مطالعات متعدد در این مورد نشان داده است که پیش از درمان جراحی استفاده از سیکلوسپرین وریدی در حملات شدید ممکن است مؤثر واقع شود. اما در درمان موارد مقاوم که از همان ابتدا از سیکلوسپرین خوراکی استفاده شده باشد، تجربه کمتری وجود دارد. در این مطالعه اثربخشی و عوارض سیکلوسپرین در حملات شدید کولیت اولسروز مورد ارزیابی قرار گرفته است.
مواد و روش ها : چهار بیمارکولیت اولسروز که بر اساس معیارهای Truelove Witts مبتلا به حمله شدید و مقاوم به استروئید بودند و 2 بیمار کولیت اولسروزی که وابسته به استروئید بودند و در آنها بیماری به صورت کامل کنترل نشده بود مورد مطالعه قرار گرفتند. 2 بیمار سیکلوسپرین خوراکی با دوز پایین (mg/kg 5 £ روزانه) دریافت داشتند. 4 بیمار از ابتدا سیکلوسپرین خوراکی به همان میزان دریافت داشتند. متوسط مدت مداوا 3/15 هفته بوده است. پاسخ به درمان براساس تعداد دفعات اجابت مزاج، رکتوراژی و مشاهدات کلونوسکوپی ارزیابی گردید.سنجش سطح خونی سیکلوسپرین در هفته های اول، دوم، چهارم، ششم، هشتم، دهم، چهاردهم و هجدهم به عمل آمد. تمامی بیماران همزمان کورتیکواستروئید، سولفاسالازین (یا 5-ÂSÂ) و پنج بیمار آزاتیوپرین (یا 6MP) دریافت می کردند.
نتایج : پس از مصرف سیکلوسپرین وریدی ، در 2 بیمار ، از شدت بیماری کاسته شد اما در مجموع از 6 بیمار که تحت مداوا با سیکلوسپرین خوراکی با دوز پایین قرار گرفتند. تنها در 1 مورد بهبودی به دست آمد. بر اساس آنالیز آماری در بیماران هیچگونه بهبودی واضح در متوسط امتیاز متغیرها به دست نیامد. نهایتاً پس از 18 هفته 3 نفر کولکتومی شدند و 2 نفر پاسخ قابل توجه نداشتند. در 4 بیمار عوارض جانبی ظاهر شد که شامل سینوزیت، ریزش مو، پرموئی، هیپرپلازی لثه، کاهش شدید لیبیدو و افزایش کراتی نین هر کدام در یک بیمار و ترمور در 2 بیمار بوده است.
استنتاج : در تجربه محدود فوق، دوز پایین سیکلوسپرین در کنترل کولیت اولسروز مقاوم به درمان استاندارد بی تأثیر و با عوارض جانبی قابل توجه همراه بوده است.