سابقه و هدف: لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) نوعی بدخیمی لنفوسیتی می‌باشد که با تجمع لنفوسیت‌های B لوسمیک در خون محیطی، مغز استخوان و اعضای لنفاوی ثانویه مشخص می‌گردد. در این مطالعه، شاخص‌های ایمنوفنوتایپینگ بیماران مبتلا به CLL و ارتباط آن‌ها با پیش آگهی بیماری بررسی شده است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت تحلیلی، موردی- شاهدی بوده که بر روی 25 بیمار مبتلا به CLL و 15 فرد سالم انجام شد. شمارش کامل سلول‌های خونی برای تمامی افراد انجام گرفت. بر اساس سیستم طبقه‌بندی Rai، بیماران CLL با توجه به شدت بیماری به گروه‌های مختلف تقسیم شدند. به منظور ایمونوفنوتایپینگ، سلول‌های تک هسته‌ای از خون محیطی گروه بیمار جداسازی شده و پس از رنگ‌آمیزی با آنتی‌بادی‌های مونوکلونال اختصاصی، با استفاده از دستگاه فلوسیتومتر آنالیز شدند.

یافته‌ها: بیان مارکرهای CD5، CD19، CD20 و CD23 که جزء شاخص‌های مهم تشخیصی در بیماران CLL هستند، در مراحل پیشرفته بیماری نسبت به مراحل اولیه آن افزایش معنی‌داری داشت (p-value به ترتیب 03/0، 01/0، 02/0 و 02/0). هم‌چنین شدت بیان CD38 با پیشرفت بیماری ارتباط مستقیم داشته و این مارکر به‌طور معنی‌داری در مراحل پیشرفته بیماری، بیش‌تر بیان شد (02/0= p).

استنتاج: با ورود بیماران CLL به مراحل پیشرفته بیماری، تغییرات معنی‌داری در ایمونوفنوتایپینگ و شدت بیان CD38 مشاهده می‌گردد. این تغییرات که در جهت پیش آگهی بدتر بیماری بروز می‌یابند، می‌تواند با تضعیف عملکرد سیستم ایمنی و تشدید بیماری همراه بوده و در ادامه می‌توان از آن‌ها به عنوان شاخصی ارزشمند در پایش و درمان بیماری استفاده نمود.