سابقه و هدف: گراز‌ها به‌عنوان مخازن بسیاری از بیماری‌های زئونوز شناخته می‌شوند. بنابراین، احتمال انتقال این عفونت‌ها به حیوانات وحشی، اهلی و هم‌چنین انسان وجود دارد. هدف این پژوهش، بررسی شیوع تک‌یاخته‌ای گراز‌ها در شمال ایران، استان مازندران می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی در مجموع 21 گراز از آذر ماه 1391 تا پایان سال 1393 شکار شدند. نمونه مدفوعی جمع‌آوری شده از دستگاه گوارش هر حیوان در فیکساتیو مناسبی قرار داده شد. رنگ‌آمیزی موقت نمونه‌های مدفوعی با استفاده از محلول لوگل جهت یافتن کیست و تروفوزوئیت تک یاخته‌ها انجام شد. نمونه‌ها همچنین با استفاده از روش‌های رسوب‌سازی و شناور‌سازی مورد بررسی قرار گرفتند. متعاقب آن، گسترش‌های مدفوعی فیکس شده با رنگ‌های تریکروم و ذیل-نلسون رنگ‌آمیزی و با دقت مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‌ها: از 21 نمونه، 12 گراز (14/57 درصد ) با یک یا تعداد بیشتری گونه تک یاخته‌ای آلوده بودند. میزان آلودگی با تک یاخته‌های گوارشی شامل 33/33 درصد تروفوزوئیت و کیست بالانتیدیوم کلی، 57/28 درصد اووسیست گونه‌های آیمریا و 52/9 درصد کیست گونه‌های ژیاردیا بود.
استنتاج: یافته‌های مطالعه حاضر نشان داد که گرازهای استان مازندران، آلوده به تعداد زیادی از تک یاخته‌های زئونوز هستند، که این، خطر بالقوه‌ای برای سایر حیوانات و اهالی منطقه ایجاد می‌کند.