سابقه و هدف: با افزایش جمعیت در سالیان اخیر، تقاضا برای مصرف محصولات گوشتی از جمله مرغ روند افزایشی داشته است. یکی از این محصولات، فراورده‌های گوشت مرغ است که در مرحله فرایند و تولید، می‌توانند به فلزات آلوده شوند، هدف این مطالعه پایش فلزات کادمیوم، سرب و روی در بافت‌های جگر و عضلات ران و سینه مرغ‌های مصرفی در سطح شهر سنندج در سال 1395 بوده است.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی (توصیفی-تحلیلی) بوده است، به‌طوری‌که 20 نمونه از هر یک از بافت‌های جگر، ران و سینه مرغ‌های سطح شهر سنندج جمع آوری شد. نمونه‌های جمع آوری شده با روش هضم اسیدی آماده و توسط دستگاه جذب اتمی قرائت گردید. برای یافتن اختلاف معنی‌داری بین فلزات در بافت‌های مختلف از آزمون واریانس یک‌طرفه استفاده گردید.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که به ترتیب بافت‌های جگر و سینه مرغ‌های مصرفی بالاترین و کم‌ترین میزان تجمع فلزات روی، سرب و کادمیوم را داشته‌اند. در بین فلزات مورد مطالعه، فلز روی و سرب به ترتیب بیش‌ترین و کم‌ترین میزان تجمع را داشته‌اند. میزان جذب روزانه و هفتگی از فلزات سنگین در بافت‌های خوراکی نشان داد که میزان تخمین زده شده جذب فلزات پایین‌تر از حداکثر میزان قابل قبول ارائه شده توسط کمیته مشترک سازمان بهداشت جهانی و فائو می‌باشد.

استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میانگین غلظت فلزات روی، سرب و کادمیوم در بافت‌های مرغ‌های مصرفی در سطح شهر سنندج پایین‌تر از میزانی می‌باشد که در بلند مدت خطرات بهداشتی را متوجه مصرف‌کنندگان آن کند.