سابقه و هدف: هنگامی‌که زوجین متوجه ناباروری خود می‌شوند، ممکن است تصویر ذهنی آن‌ها از خود خراب شده و در فعالیت‌های جنسی دچار آسیب گردند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش جنسی بر خودانگاره تناسلی زنان نابارور انجام شد.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بود. نمونه‌گیری به صورت آسان و تخصیص تصادفی بر اساس روزهای زوج و فرد، بر روی 108 زن نابارور در مرکز ناباروری میلاد مشهد در سال 1395 انجام شد. 54 زن با تخصیص تصادفی در گروه‌های 8-5 نفره در گروه مداخله و 54 زن در گروه کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله، 3 جلسه آموزشی 90 دقیقه‌ای به فاصله یک هفته برگزار گردید. پس از یک ماه، پس آزمون از هر دو گروه گرفته شد. داده‌ها با پرسشنامه‌ی مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه استرس، اضطراب و افسردگی (DASS21) و پرسشنامه ی خودانگاره تناسلی جمع آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 و آزمون‌های کولموگروف اسمیرنوف، من ویتنی، ویلکاکسون، آنالیزکوواریانس،کای اسکوئر و فیشر استفاده شد وp کم‌تر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: قبل از مداخله، بین نمره خودانگاره تناسلی در گروه مداخله و گروه کنترل در سطح 5 درصد تفاوت آماری معنی‌داری نبود (715/0=p). اما یک ماه بعد از آموزش جنسی، نمره خودانگاره تناسلی بین دو گروه مداخله و کنترل دارای تفاوت آماری معناداری بود (001/0=p).
استنتاج: باتوجه به تاثیر مطلوب آموزش جنسی بر خودانگاره تناسلی زنان نابارور، به نظر می‌رسد کاربرد رویکردهایی در راستای آموزش جنسی به منظور ارتقاء خودانگاره تناسلی در مراکز ناباروری ضرورت داشته باشد.