بررسی اثر درمانی سایتوکین IL22 بر زخم ناشی از لیشمانیا ماژور در موش BALB/c

ضیایی هزار جریبی, هاجر; غفاری فر, فاطمه; دلیمی اصل, عبدالحسین; شریفی, زهره

دوره 20، شماره 1 - ( ویژه نامه اسفند (شماره 1) 1389 ) جلد 20 شماره 1 صفحات 292-282 | برگشت به فهرست نسخه ها

Mendeley

Zotero

RefWorks

Ziaee Hezarjaribi H, Ghafari far , F, Dalimi Âsl A, Sharifi Z. The Impacts of Cytokine IL22 on the Ulcer Originated from L- Major in BALB/c Mice. J Mazandaran Univ Med Sci 2011; 20 (1) :282-292
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-973-fa.html

ضیایی هزار جریبی هاجر، غفاری فر فاطمه، دلیمی اصل عبدالحسین، شریفی زهره. بررسی اثر درمانی سایتوکین IL22 بر زخم ناشی از لیشمانیا ماژور در موش BALB/c. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1389; 20 (1) :282-292

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-973-fa.html

بررسی اثر درمانی سایتوکین IL22 بر زخم ناشی از لیشمانیا ماژور در موش BALB/c

هاجر ضیایی هزار جریبی

، فاطمه غفاری فر

، عبدالحسین دلیمی اصل

، زهره شریفی

چکیده: (18731 مشاهده)

چکیده سابقه و هدف: 22IL یک سایتوکین عضو خانواده 10IL است که به وسیله سلول‌های NK و 22 Th و 17Th ایجاد می‌شود و اخیراً نقش 22IL در ایجاد حفاظت و مکانیسم دفاع ذاتی، در کنترل عفونت‌های باکتریال، ویرال، هموستازی و ترمیم بافت ثابت شده است. لذا در این تحقیق اثر درمانی 22IL بر زخم ناشی از لیشمانیاماژور در موشBALB/c بررسی شد. مواد و روش ها: 24 سرموش BALB/c ماده 8 هفته را با تعداد حداقل 106×2 پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور L.major سویه استاندارد ایرانی MRHO/IR/75/ER در فاز ایستا به میزان 100 میکرولیتر ازطریق تلقیح زیرجلدی چالش نموده به سه گروه 8 تایی موش‌ها 22IL نوترکیب موشی را در دو دوز مختلف ml/ ng 5 و ml/ ng 10 به صورت IM تزریق نمودیم. بررسی ایمنی سلولاروهومورال با سنجش سایتوکین‌های 4-IL و گاما اینترفرون و کشت سلول‌های لنفوسیت طحال و بررسی IgG2a, IgG Totalبا روش الایزا و انجام روش رنگ سنجی MTT و بررسی‌های بالینی با اندازه‌گیری روند زخم، و طول عمر موش‌ها و ثبت مرگ و میر انجام شد. یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان می‌دهد که رشد زخم به‌صورت مشخص در گروه تحت درمان با 22IL کاهش می‌یابد و بیشترین تأثیر در گروه تحت درمان با (ng5( 22IL بوده است. ng 5-22IL سبب افزایش تولید گاما اینترفرون و کاهش تولید اینترلوکین 4 شده است نتایج آزمون LSD نشان می‌دهد که میزان گاما اینترفرون و IGg total گروه تحت درمان با ng 5-22IL با 05/0p< نسبت به سایر گروه‌ها معنی‌دار است و میزان 4IL گروه تحت درمان با ng 5-22IL با 05/0p< نسبت به ng 10-22IL معنی‌دار نیست ولی با سایر گروه‌ها دارای اختلاف معنی‌داری است. میزان IGg2a گروه تحت درمان با ng 5-22IL با ‌05/0p< نسبت به ng 10-22IL معنی‌دار نیست ولی باسایر گروه‌ها اختلاف معنی‌دار است. MTT در گروه دریافت‌کننده ng 5-22IL با 05/0p< نسبت به سایر گروه‌های تحت درمان معنی‌دار است. استنتاج: نتایج نشان می‌دهد که چون ng 5-22 IL با افزایش تولید گاما اینترفرون وکاهش تولید اینترلوکین 4 سبب ایجاد پاسخ‌های سایتوکین Th1 شده، سبب ایجاد پاسخ حفاظتی در مقابل انگل لیشمانیا می‌شود لذا اگر با داروهای ضدلیشمانیا تواماً تجویز شود شاید اثرات بهتری را در درمان بر علیه لیشمانیا فراهم کند.

واژه‌های کلیدی: اینترلوکین22، لیشمانیا ماژور، موش BALB/c

متن کامل [PDF 365 kb] (2913 دریافت)

نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |

ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

Designed & Developed by : Yektaweb