دوره 28، شماره 160 - ( اردیبهشت 1397 )
جلد 28 شماره 160 صفحات 132-123 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (5157 مشاهده)
سابقه و هدف: دوران بارداری به دلیل ایجاد تغییرات دائمی در زندگی زنان و مسئولیت جدید نگهداری کودک، نگرانی‌ذهنی زیادی ایجاد می‌کند و آن‌ها را به سوی استرس سوق می‌دهد، که این مسئله باعث ایجاد عوارض زیادی در زمان زایمان برای مادر و جنین می‌گردد. از این رو، هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر درمان شناختی رفتاری با تمرکز بر خود مراقبتی، بر پیامد زایمان زنان نخست‌زا می‌باشد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی 64 زن باردار نخست‌زا مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر اهواز در سال 1395 انجام شد. نمونه‌ها به روش مبتنی بر هدف انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه 32 نفره آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون از هفته 32 -28 به مدت 8 جلسه، هفته‌ای یک بار در جلسات درمان‌شناختی رفتاری گروهی با تمرکز بر خود مراقبتی شرکت کردند، اما گروه شاهد فقط مراقبت‌های روتین را دریافت نمودند. اطلاعات دموگرافیک در ابتدای مطالعه جمع‌آوری گردید و متغیرهای پیامد زایمان شامل طول مدت زایمان، شدت درد زایمان، نمره آپگار نوزاد، نیاز به تقویت دردها با اکسی‌توسین و رضایت از فرآیند زایمان پس از زایمان با استفاده از چک لیست محقق ساخته گردآوری گردید.
یافته‌ها: میانگین شدت درد در فاز فعال زایمان (دیلاتاسیون‌های 4، 6، 8 و 10 سانتی‌متر)، طول مدت فاز فعال و مرحله دوم زایمان، نیاز به تقویت دردها با اکسی‌توسین، نمره‌ی آپگار دقیقه اول و پنجم نوزادان، درگروه مداخله تفاوت معنی‌داری در مقایسه با گروه کنترل داشت (05/0< p). شدت درد در مرحله دوم زایمان و طول مدت مرحله سوم زایمان، در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد کاهش یافت، اما اختلاف معنی‌دار نبود (05/0> p).
استنتاج: بر اساس نتایج این مطالعه، به نظر می‌رسد درمان شناختی رفتاری با تمرکز بر خود مراقبتی می‌تواند باعث بهبود پیامد زایمان گردد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی 64 زن باردار نخست‌زا مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر اهواز در سال 1395 انجام شد. نمونه‌ها به روش مبتنی بر هدف انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه 32 نفره آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون از هفته 32 -28 به مدت 8 جلسه، هفته‌ای یک بار در جلسات درمان‌شناختی رفتاری گروهی با تمرکز بر خود مراقبتی شرکت کردند، اما گروه شاهد فقط مراقبت‌های روتین را دریافت نمودند. اطلاعات دموگرافیک در ابتدای مطالعه جمع‌آوری گردید و متغیرهای پیامد زایمان شامل طول مدت زایمان، شدت درد زایمان، نمره آپگار نوزاد، نیاز به تقویت دردها با اکسی‌توسین و رضایت از فرآیند زایمان پس از زایمان با استفاده از چک لیست محقق ساخته گردآوری گردید.
یافته‌ها: میانگین شدت درد در فاز فعال زایمان (دیلاتاسیون‌های 4، 6، 8 و 10 سانتی‌متر)، طول مدت فاز فعال و مرحله دوم زایمان، نیاز به تقویت دردها با اکسی‌توسین، نمره‌ی آپگار دقیقه اول و پنجم نوزادان، درگروه مداخله تفاوت معنی‌داری در مقایسه با گروه کنترل داشت (05/0< p). شدت درد در مرحله دوم زایمان و طول مدت مرحله سوم زایمان، در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد کاهش یافت، اما اختلاف معنی‌دار نبود (05/0> p).
استنتاج: بر اساس نتایج این مطالعه، به نظر می‌رسد درمان شناختی رفتاری با تمرکز بر خود مراقبتی می‌تواند باعث بهبود پیامد زایمان گردد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
مامائی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |