@ARTICLE{Ghaznavi Rad, author = {Ranjbaran, Marzieh and Zolfaghari, Mohammadreza and Japoni-Nejad, Alireza and Amouzandeh-Nobaveh, Alireza and Abtahi, Hamid and Nejad, Mahsatabib and Ghaznavi Rad, Ehsanallah and }, title = {Molecular Investigation of Integrons in Escherichia Coli and Klebsiella Pneumoniae Isolated from Urinary Tract Infections}, volume = {23}, number = {105}, abstract ={سابقه و هدف: درمان عفونت‌های ادراری به دلیل به وجود آمدن مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی در عوامل به وجود آورنده، روز به روز مشکل تر می‌شود. اینتگرون‌ها از عوامل ژنتیکی متحرکی هستند که باعث گسترش و حمل ژن‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی در بین باکتری‌ها می‌گردند. هدف از انجام این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی، بررسی شیوع اینتگرون‌های کلاس یک، دو و سه وتعیین ارتباط آن در ایجاد مقاومت نسبت به آنتی‌بیوتیک ها در ایزوله‌های اشرشیا کلی و کلبسیلا پنومونیه جدا شده از عفونت‌های ادراری می باشد. مواد و روش‌ها: 50 ایزوله اشرشیا کلی و 50 ایزوله کلبسیلا پنومونیه از نمونه‌های مربوط به عفونت‌های ادراری بیماران بستری شده در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان سطح سه اراک جمع‌آوری گردید و توسط تست‌های بیوشیمیایی استاندارد تعیین هویت شدند. الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی در ایزوله‌ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن نسبت به 16 آنتی بیوتیک تعیین گردید. فراوانی اینتگرون‌های کلاس یک، دو و سه در ایزوله‌ها با استفاده از روش PCR تعیین شد. یافته‌ها: بیش‌ترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی در ایزوله‌های کلبسیلا پنومونیه مربوط به آنتی‌بیوتیک های ریفامپین (90 درصد)، اریترومایسین (90 درصد)، سفتریاکسون (76 درصد)، آموکسی کلاو (76 درصد)، کوتریموکسازول (70 درصد)، سفوتاکسیم (70 درصد) و سفتازیدیم (66 درصد) بود، هم‌چنین بیش‌ترین میزان مقاومت آنتی‌بیوتیکی در ایزوله‌های اشرشیا کلی مربوط به آنتی‌بیوتیک‌های کوتریموکسازول (88 درصد)، سفتریاکسون (76درصد)، آموکسی کلاو (74درصد)، سفتازیدیم (72درصد) و سفوتاکسیم (72درصد) بود. تمامی ایزوله‌های اشرشیاکلی نسبت به ایمیپنم حساسیت نشان دادند، درحالی‌که تنها 6 درصد از کلبسیلا پنومونیه ها به این آنتی‌بیوتیک مقاوم بودند. 90 درصد از کلبسیلا پنومونیه‌ها داراری اینتگرون کلاس یک، 2 درصد از آن‌ها دارای اینتگرون کلاس دو بودند، میزان فراوانی اینتگرون کلاس یک و دو به ترتیب در اشرشیاکلی‌ها 86 و 8 درصد بود. اینتگرون کلاس 3 نیز در ایزوله ها یافت نگردید. استنتاج: میزان فراوانی اینتگرون کلاس یک درسویه‌های اشرشیاکلی وکلبسیلا پنومونیه‌های مورد مطالعه بسیار بالا می‌باشد، که این عامل احتمالاً می‌تواند نقشی در تسهیل گسترش سویه‌هایی با مقاومت چند دارویی داشته باشد }, URL = {http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-2773-fa.html}, eprint = {http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-2773-fa.pdf}, journal = {Journal of Mazandaran University of Medical Sciences}, doi = {}, year = {2013} }