دوره 30، شماره 190 - ( آبان 1399 )                   جلد 30 شماره 190 صفحات 118-109 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (1493 مشاهده)
سابقه و هدف: شیوع بالای دیابت و نیاز به مراقبت منظم بیماران دیابتی منجر به تولید روزانه حجم قابل توجهی از پروندههای الکترونیکی سلامت شده است. شاخصهای هموگلوبین گلیکوزیله  (HbA1c)و قندخون ناشتا (FBS)، دو معیار تشخیصی دردسترس جهت ارزیابی وضعیت مراقبتی بیماران دیابتی تلقی میشوند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی عملکرد پزشک خانواده و بررسی روند تغییرات این دو معیار در آزمایشات قندخون مراجعین به آزمایشگاه صورت پذیرفت.
مواد و روشها: پایگاه داده مورد استفاده در این مطالعه مقطعی، 12761پرونده الکترونیک سلامت حاوی نتایج آزمایشات قندخون مراجعین به آزمایشگاه مرجع دانشگاه علوم پزشکی مازندران بین سالهای 1391 تا 1397 بود که پس از پردازش بیش از 250 هزار پرونده باقی ماند. هر یک از رکوردها به دو گروه HbA1c زیر 7 درصد (نرمال) و 7 درصد یا بالاتر (غیرنرمال) تقسیم شدند. اجرای مدل رگرسیون لجستیک یک- متغیره با استفاده از نرمافزار R نسخه 1/6/3 و افزونه و افزونه مصورسازی ggplot2 صورت گرفت.
یافتهها: بهطور میانگین 6/35 درصد از مردان، 1/37 درصد از زنان و 7/36 درصد ازکل شهروندان سطح HbA1c، 7 درصد و بالاتر داشتند. تاثیر متغیرهای سن، نوع بیمه، طرح پزشک خانواده، نوع برنامه مراقبتی پزشک خانواده و همچنین سال انجام تست آزمایشگاهی روی سطح HbA1c شهروندان معنیدار بود(001/0P<)، اما اثر متغیر جنسیت معنیداری نبود(05/0P>).
استنتاج: بهرغم افزایش نرخ شیوع دیابت در کشور، روند تغییرات قندخون طی سالهای مورد بررسی، نوسان سطح HbA1c شهروندان زیر استاندارد 7 درصد را نشان میدهد. همچنین افزایش معنیدار خودمراقبتی در مراجعین نسبت به سالهای گذشته بیان میکند که تشخیص و مراقبت از شهروندان در معرض خطر ابتلا به دیابت بهبود یافته است.
متن کامل [PDF 307 kb]   (950 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: آمار زیستی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.