دوره 31، شماره 200 - ( شهریور 1400 )                   جلد 31 شماره 200 صفحات 172-167 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (1146 مشاهده)
 بیماری مادرزادی جابهجایی عروق بزرگ میتواند با جراحی "سنینگ"(senning operation) درمان شود. بلاک دهلیزی- بطنی از عوارض تاخیری این نوع جراحی محسوب میشوند. بسیاری از بیماران مبتلا در نهایت نیاز به تعبیه پیس میکر خواهند داشت، اگرچه در این بیماران به دلیل آناتومی غیرمعمول و تغییر یافته،کارگذاری پیس میکر قلبی به طریق داخل وریدی و اندوکاردیال، روشی پیچیده ومشکل است. این مقاله به گزارش موردی از یک بیمار مذکر ۲۴ ساله میپردازد که بهدلیل شکایاتی چون خستگی، تنگی نفس، طپش قلب وسرگیجه به مرکز قلب تهران ارجاع شد. بیمار در یک سالگی تحت عمل جراحی سنینگ قرار گرفته بود و چند سال بعد به علت رخداد بلاک دهلیزی- بطنی مورد تعبیه پیس میکر تک حفرهای اپیکاردیال قرار گرفت. بررسیهای بالینی انجام شده نشان داد که ناهماهنگی دهلیزی- بطنی و سندرم پیس میکر علت علایم بیمار است و بر این پایه تصمیم گرفته شد که پیس میکر بیمار به نوع دو حفرهای اندوکاردیال تغییر داده شود. پس از بررسیهای اولیه در مورد خطر ترومبوآمبولی و همچنین آناتومی وریدی، لیدهای دهلیزی و بطنی بهطور موفقیت آمیز تعبیه شدند. در دوره پیگیری، عملکرد پیس میکر نرمال بود بدون آنکه عارضهای در بیمار رخ داده باشد و علایم وی به کلی برطرف شده بودند. بر اساس این تجربه توصیه می شود چنانچه ارزیابیهای اولیه از نظر عوامل خطر، امکانپذیر بودن تعبیه لید اندوکاردیال را تایید کند، این روش بهترین راهکار کارگذاری پیس میکر در این بیماران خواهد بود.
متن کامل [PDF 1773 kb]   (446 دریافت)    
نوع مطالعه: گزارش مورد | موضوع مقاله: قلب و عروق

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.