سابقه و هدف:ژنژیویت ناشی از پلاک شایعترین نوع ژنژیویت و حاصل انباشت پلاکهای باکتریایی است. دهانشویه کلرهگزیدین از روشهای قدیمی و مؤثر درمان این بیماری است. با توجه به اثرهای منفی دهانشویههای شیمیایی و روی آوردن به عصارههای گیاهی، در این مطالعه، اثرهای ضد التهابی دهانشویههای بهلیمو و کلرهگزیدین در بیماران مبتلا به ژنژیویت ناشی از پلاک مقایسه شد. مواد و روشها:در این کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور، 72 بیمار مبتلا به ژنژیویت مزمن ژنرالیزه ناشی از پلاک به صورت تصادفی، به 3 گروه 24 نفره دریافت کننده دهانشویههای بهلیمو، کلرهگزیدین و پلاسبو تقسیم شدند. شاخصهای لثهای (GI)، پلاک (PI) و خونریزی حین پروبینگ (BOP) برای دندانهای رمفورد هر بیمار در روز 0، 7 و 21 اندازهگیری شد و در نرمافزار SPSS ver 22 وارد شدند. مقایسه قبل و بعد در هر گروه با آزمون تی زوجی یا معادل ناپارامتریک آن برای GI و PI و آزمون مک نمار برای BOP انجام شد. مقایسه بین گروهی با آزمون تی مستقل و ANOVA یکطرفه برای GI و PI و کایاسکوئر برای BOP انجام شد. مقایسه نتیجه درمان بین دفعات مختلف اندازهگیری، با آزمون آنالیز واریانس تکرار شونده برای GI و PI و آزمون کوکران برای BOP انجام شد. یافتهها:طی تمام دورههای مطالعه، GI، PI و POB در هر 3 گروه کاهش معنیداری داشتند (0/001P<). بیشترین و کمترین کاهش این شاخصها به ترتیب، در گروه کلرهگزیدین و پلاسبو رخ داد (0/001P<). استنتاج:دهانشویه بهلیمو کارآمدتر از کلرهگزیدین نیست؛ اما با توجه به اختلاف اندک آنها، میتواند در درمان ژنژیویت، جایگزین کلرهگزیدین شود. شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 1N20190117042392IRCT